روزمرگی های یک دانشجو

صبح های یکشنبه - اگر بیدار باشم - به آدم ها نگاه می کنم. به دویدنشان. به جنب و جوششان. به این فکر می کنم که هیچ کدامشان دغدغه میرابی را ندارند. از جلوی کلانتری که رد می شویم، آدم های مختلفی می بینم. ریش دار، سرباز، جوان، پیر، مستاصل. عجیب نیستند؟ مثلا احساسات من عجیب نیستند ؟ تو عجیب نیستی ؟ انرژی ها عجیب نیستند؟ رقابت ؟ فرند شیپ ها ؟ زبان فارسی ؟ آدم های مغرور متناقض ؟ حسادت ؟ اینکه راننده سرویسمان ساعت شش صبح تخمه آفتاب گردان می خورد، عجیب نیست ؟