روزمرگی های یک دانشجو

یک لحظه بیا و برایم کامنت کن که 

من بالاخره تمام این مجهول های ذهنی را معلوم می کنم و حق و ناحق را تشخیص می دهم و از این بی ثباتی در می آیم. برایم بنویس که من یک روزی یا ازین کشور می روم یا دوستش خواهم داشت. بنویس که دوره ی تعصب ها و دو راهی ها تمام می شود. بنویس که همین روزهاست که بزرگ می شوم و از بزرگ شدن نمی ترسم. بنویس که همین روزهاست که تمام فکرم را می دهم به درسم، بنویس که یک روز بالاخره این حسادت های بچگانه و گاه و بی گاه تمام می شوند. بنویس. لطفا. یادت نرود ها.