روزمرگی های یک دانشجو

ما هنوز در میان خار های این کویر وحشت گیر کرده ایم، من خودم به شخصه در هر دو چشمانم خار است، تمام دست هایم زخم و زیلی ست، و پاهایم مرا راه نمی برند، اما تو، که داری شتابان از کنارم رد می شوی، من چیزی نمی پرسم، فقط نگاهت می کنم. می دانم که به کجا چنین شتابانی، پس سفرت بخیر اما

تو و دوستی، خدا را

چو از این کویر وحشت به سلامتی گذشتی

به شکوفه ها به باران

برسان سلام ما را

*تلفیقی شفیعی کدکنی و بلوط*