روزمرگی های یک دانشجو

من برای تو مثه نقشای مکمل می مونم اما تو برای من نقش اصلی ای. اینه که من میرم مشهد و میام و مریض میشم و رتبه هام میاد و کلی اتفاق میفته، و تو هیچ کودومشو خبر نداری. باید قبول کنیم که هر چیم که باشه، هر چیم که باشه، هر چیم که باشه، اون دوران خوب تموم شده. و فصل جدیدی شروع شده که معلوم نیست تهش به کجا میرسه. البته من شرایطو درک می کنم. کاملا. تو الان یه زن 18 ساله ای که نامزد کردی. و من یه دختر 17 ساله ی کنکوری.

تو زیباترین تک خواهر من بودی.