788

چقد همه بزرگ شدن. کی فکرشو می کرد. اولین نوه ازدواج کرده، پویا کنکور داده، عسل رفته اول راهنمایی و من هیفده ساله ام.

اه.

اومدی انسانی چیکاااار؟ جامعه شناسی میخوای چیکاااار؟ جامعه شناس بشی که چیییی؟ که آخرش چی کار کنیییی؟ اه.اه.اه.اه.اه.

781

از این حس که یکی - توی محیط بزرگ جامعه، نه مثلا دوست و اینا - مسخرم کرده، دارم بالا میارم. بالاااا.

779

بالاخره خیلی یهویی و برنامه ریزی نشده، به مامان و بابا گفتم. ولی جدا، تصمیم گرفتم این یه موردو حل کنم و از اون جایی که خودم تنهایی نمی تونم، خانوم کاف هم وارد این پروسه میشه به حول و قوه الهی :P

778

خدا میدونه من چجوری میشم وقت جنگیدن. هر جنگیدنی. لفظی. وقتی می خوای حقتو بگیری. ای کاش می تونستم بفهمم از کجا نشات می گیره. 

Deutsch

امروز داشتم یکی از بخشای میوه رو می خوندم، بعد اومد پرتقال میشه "اوغانژژژژه" . ذوق مرگ شدم. خیلی قشنگه :)

774

من همون حسی بهم دست داده که وقتی یکی تو خیابون بهم فش میده و من جوابی ندارم که بگم، بهم دست میده.

773

داشتم میگفتم تو چقد بی احساسی که این طوری جوابشو میدی و فلان و بیسار. گفت خودتم همچین الهه ی احساسات نیستی. خودتم بی احساسی.

خب آخه منو تو یه موقعیت احساسی ندیدی که. گفت که چرا بعد از شیش سال میشناسمت.

ولی خب بعد از شیش سال بازم من و تو یه موقعیت احساسی ندیدی. کجاااییییی ببینی من دارم عاشقانه میگم همینطور گر و گر.

772

دلشوره دوم اینه که نمیدونم اون اسکرین شاتای مزخرف تو کودوم فلشمه. و یه فلشم دست زهراس.

در این که زهرا قابل اعتماده - خیلی - شکی نیست فقط من اصلا دوست ندارم ببیندشون. حتی اتفاقی.

771

من سالهاست که بنابه دلایل خانوادگی، سعی داشتم اعتماد خانوادمو جلب کنم. نه به خودم، به خودم اعتماد کامل دارن. به تصمیمام. و الان اصلا نمی خوام حتی بگم که یه تصمیم اشتباه گرفتم. یا بدتر، حتی نمیدونم تصمیمم اشتباه بوده یا نه. و این باعث دلشوره میشه. پووف. حالا واقعا در حد یه تصمیم اشتباه کوچولوعه.خیلی کوچولو.خیلی مسخره. ولی من حتی سر مسخره ترین چیز این پروسه ی جلب اعتماد حساسم. خیلی حساس.

770

الان دیگه وقتی یکی می پرسه چه غذاییو بهتر از همه درس می کنی، می دونم چی بگم. ذوق مرگ. چون خیلی درگیر دستپختم بودم که چراااا اونجوری که می خوام در نمیاد.

البته عطر مورد علاقه دارم.

من خیلی چیزای مورد علاقه ندارم. باید بذارم به حساب موودی بودن.

766

چهل روز نمی گذره که مومن بهش حتما یه بلایی می رسه و این نشونه ی رحمته. البته می گن همین که یه دور پولتو بشماری بعد فک کنی که کمه، دلت هررری بریزه، بعد دوباره بشمری ببینی نههه مثکه درسته، اینم بلاس. خدایا دمت گرم که بلا میفرستی که یادت بیفتم -با وجود مومن نبودنم- ولی من دلم هرری ریخته که نکنه سر کارم گذاشتن. هی دلشوره دارم. میشه یه ندا بدی منو دربیارن از بلاتکلیفی؟

در وویس های تلگرامم چه می گذرد،

+ داشتم حساب می کردم که بعد از اردواج عاطفه، من فقط زهرارو دارم و تو رو. ینی به عنوان رفیق صمیمی. ینی خیلی صمیمی. خوبه. خوشالم ازین موضوع.

760

امروز داشتم به زهرا یه چیز ناراحت کننده می گفتم، که خندم گرفت. طبق معمول. البته برای زهرا نیاز به اثبات نیس ولی خیلی سخته که به بقیه بفهمونم حتی ممکنه موقع گفتن یه خبر خیلی تلخ خندم بگیره ولی دلیل بر خوشحال بودنم نیس. یه جور هیجانه که انگار با فرایند کشیده شدن لب ها اعلام حضور می کنه.

759

امروز می خواستم استوریمو برای یه نفر هاید کنم، اد فرستادم برا خودش. اد سین کرد.

:)

از چیزایی که باعث میشه لبخند بزنم اینه که با زهرا امروز قراره بریم کافه.

کاپ

کاپ بازیابی درونی رو سَری بیارید بدید به من. سَرییییی.

751

ینی من ذره ای، حتیییی ذره ای، نه با شازده کوچولو، نه با کلا قرمزی و نه با قهوه ارتباط برقرار نمی کنم. ینی در حد هیچ. و از هیچ کودوم خوشم نمیاد.

746

نل،

میذارم اون مساحت زیستو.

743

بخش رو عصاب، این نیس که فلان چیز ناراحت کننده س. رو عصاب اون قسمتشه که غیرقابل تغییره. خیلی دوس دارم رک و راست بنویسما، ولی خب دیگه اینارم بنویسم، مستعمره محسوب میشم.

742

برم یه کیکی، کاپ کیکی، پنکیکی چیزی درس کنم.

پوینت

الان یک هیچ به تفعه منه. یو هاها.

چه بر من می گذرد

واسه تولدای پیش روم برنامه ریختم. ولی خب ریسک گفتنشو نمی کنم چون ممکنه بخونن. ممکنه.ولی خب خیلی به خودم مفتخرم -__- دیروز فک می کردم خیلی بدتر بگذره. با عاطفه. ولی خب، اینطوری نبود. البته این همیشه هست که واقعا، به معنی واقعی کلمه داریم فرق می کنیم و شاید دیگه همو درک نکنیم.

شخصی

میگم،

اینججا یه ویبلاگ شخصیه. نه یه وبلاگی که مثلا نوشته های تحلیلیم از سکولاریسم حاکم بر جوامع غربی پست کنم.

738

برای صبونه، ناهار و شام فردام بطرز دقیقی که از خودمم انتظار نداشتم، برنامه ریزی کردم.

صورت جلسه

طی جلسه ای که با بلوط درون -که هیچ اسمیم نداره - گذاشتم، آسیب شناسی کردیم و اینا، بعد به نتیجه رسیدم که من را چه شده منتها راه حلشو پیدا نکردم.

734

برنامه ی غذایم و خوابم به طرز نامعمولی بهم ریخته.

733

یک موقه هایی هست که این جمله های کلیشه ای که همیشه ورد زبان بقیه بوده، به قدری برایت ملموس و قابل درک می شوند که حتی به همان کلیشه ایمان میاوری. مثلا من به این نتیجه واقعا رسیدم که زندگی من، هیچ ربطی/هیچ ربطی/هیچ ربطی به بقیه ندارد و زندگی بقیه به من هم.

731

منو بگو چه ساکت شدم :|

خصوصا بلاگرای منظوره

من وقتی یه بلاگریو می بینم که حالش بده، خیلی دلم می خواد یه سوپر هیرو باشم که حالشو خوب کنم. ولی حرفام قدرت حال خوب کردن ندارن، پس تا صفحه ی کامنت گذاشتنم میرم، ولی بدون اینکه چیزی بگم صفحه رو می بندم. دعاهام قدرت بالا رفتن از آسمون خدا رو ندارن، ولی محض احتیاط ، اگه یه فرشته ی حواس پرتی بود که دعامو ببره بالا، دعا می کنم. ولی کاش حالتون خوب باشه.

اگه تصورات حقیقت داشتن

الان من عکس همه تونو اینجا پیشم داشتم، لپ چن نفرتونم می کشیدم . اسم چن نفرتونم می دونستم.

سر به راه

می توان دست دلی را که رو بر می گرداند، گرفت و به زور کشیدش به سمت خدا ؟

بعدن نوشت : توی جوشن کبیر دیدم نوشته یا مقلب القلوب ! یا طبیب القلوب ...

هعی

یه "کااش" خیلی گنده گفتم.

۳۸

میام به اندازه ی تمام ۳۸ ساعتی که ننوشتم می نویسم.

پوففف

اد باید علایق من یکی باشه باهاش؟ (باهاشون) اه.حس مزخرفیه. حالم گرفته شد. خیلی. حالا کی بیاد منو قانع کنه اوه .هارهار.

امشب به آیلار گفتم اسم بچتونو انتخاب کردین؟ گفت بخاطر تو ، تو شناسنامه می ذارم فندق، تو خونه مریم صداش می کنم. به فندقشم دس زدم :| گوگول :|

ناهنجار

ی سری چیزا هس که اصلا به خودمُ قیافمُ پوششمُ خانوادمُ رفتارم نمیاد. حتی بقیه هم نمیدوننش ولی خب جزوی از منه. نمیدونم باید چیکارشون کنم ؟ یه جور باگ باید حسابش کنم ؟

702

از علاقه ی وافرم به زبانای ژرمنی بگم، کم گفتم -_-

701

+ چرا پس آدما بیخیال احساساتشون نمی شن ؟

- آقا من میگم اصن جم کنید بره، باید کاملا روباتیک بکنید دنیا رو، اصن واقعا آدما چیز کردن خیلی بد چیز کردن [ارادت ! بلوط سانسورچی!]

700

وی با قلبی سرشار از محبت ستاره های زندگیش ادامه می دهد. هفصدُمین پست منطقه ی امنش را می نویسد، سه ماه تاریک را پشت سر گذاشته و به زهرا لبخند می زند و توی دلش تشکر می کند. از همه بیشتر. به اردک زشت پیام می دهد و پشت گوشی، به او لبخندی می زند که دیده نمی شود. معادله های حل نشده ای که همیشه توی ذهن آدم ها وجود دارد را به یک گوشه ی مشخص از ذهنش می برد ولی خب حسرت ها، مقاومت می کنند.

699

عزیزانم -_- دیگه دارم ازتون ناراحت میشم. تو اون پسته نظرارو باز گذاشتم . این همه خودتونو اذیت می کردید که آخه بلوووط ، تو دیگه چرا مارو از نعمت نظر گذاشتن محروم می کنی، بیا، الان وقتشه. تشیف ببرید اون پست رمز دار اسممو بزنید تاااا می تونید کامنت بذارید -__- زینب تو بیا یه دستی به سرت بکشم فرزندم.بله.

ببینید کی داره پست 699 میشو میذاره :)

آقا یه چیز دیگه بگم برم سر عربی که ازین تیریپ پستا خیلی بدم میاد، اونم اینکه فرزندانم، میدونید چرا من دیروز براتون بیشتر از ده تا پست گذاشتم؟ چون بیان این حق و به من داده که بتونم در روز 20 تا پست براتون بذارم. پس انگشتتان را از سر حسادت بگزید و این است آن پیروزی بزرگ.

دیگه قول میدم انقد بی مزه نشم.هارهار.

چه در یادداشتهای زرد می گذرد.

آقا من از الان متن روز بلاگرامو نوشتم :) متن نیستا، دو خطه. نوشتمش اول، بعد دیدم چقد بدرد روز بلاگرا میخوره، خلاصه نگهش داشتم.

692

اینترستلرُ که دیدم، شب موقه ی خواب از زمان وحشت داشتم! ولی گفتم حسی که به بستنی توت فرنگی دارمُ بهش دارم ؟

691

من یه جا فمنیست میشم، اونم وقتِ جم کردن سفره س. ی بار پسر مهمونمون داشت تو جم کردن سفره کمک می کرد، مامان گفت تو چرا حمید جان ! بلوط که هست !

و من همانجا جان دادم.

690

قرار بود زیاد پست نذارم، ولی یادم نیومد این قرارُ با کی بستم. پس تاریخ انقضاش تموم شده. 

سرپرستی

تو نمی فهمی. من حوصله گلُ گیاه نداشتم، اون شب بهمون دو تا گلدون حسن یوسف دادن. تو نمی فهمی وقتی من سرپرستی اون دو تا گلدونُ بر عهده گرفتم ینی چی.

متاسف

یادته دو سال پیش همین روزا ، همین ساعتا، همین شرایط، چی کار می کردی ؟ من یادمه. من، الان شدم دو سال پیش.

سانسورچی

من بازیا رو اَ یوتیوب دیدم و از شر رسانه ملی در امان بودم. منتاها دیگه گندشو درآورده. گند.

چه بر من می گذرد.

در حال حاضر دو تا آدم تو زندگیم هستن که من باید بهشون بگم : "ببین، من برات اهمیت قائلم، ولی تو از حریم شخصیم با لودر رد شدی، میشه بری بیرون؟" ولی خب به دلایل عجیبی، نمی تونم. راستی گفتم دارم خودمو به کمتر پست گذاشتن عادت می دم؟ هی می خوام بنویسم، هی نوشته ها رو میذارم تو یادداشتای زردم که بعدا پستشون کنم. دیگه نگم که بعدا دلم نمی خواد پستشون کنم دیگه ؟

Ich spreche duestch

س چهار روزه رفتم دولینگو، خاک گرفته بود البته، ولی خب، چرا زودتر نرفته بودمو نمیدونم.