وونت لوک دَون، وونت اپن مای آیز

شکرت. فقط همین. دیگه چی دارم بگم ؟ *متن هزار خطی اش را در ذهنش مرور می کند*

متنی در کار نیست در واقع. از دیشب تا همین الان دارم جواب دایرکت و تلگرام و کال میدم. *الان من صدای شمایی که گفتی چرا به زنگ گفتی کال، شنیدم* بگذریم. هر کی رتبمو پرسید گفتم. و خوشحالم. سیما گفت تو و زهرا افتخار منید. مامان بابا خوشحالن. رفیقای واقعی هستن پیشم باهم ذوق می کنیم. و همین. بچه های پارسال، بچه های امسال، فامیل، دوست و آشنا، بچه های کلاس - همه - کلی مهربون بودن و لطف داشتن. "لطف داشتن" نه به اون معنای کلیشه ای که خانوما پشت تلفن به کار می برن. واقعا لطف داشتن. شنبه که میرم مد، هم شیرینی می برم هم از محمدی نژاد تشکر کنم به طور جد. چشمامو که می بندم یه صدایی میگه "پس شیرینی من کوووو. شیرینی من. هاهاااااا" و بله. اون خود شماهایین. اون صدا، صدای خود مردم ایرانه. بازم شکرت. شکرت. شکرت. دانشجوی نصفه نیمه، کامل شد.

*ای "مــن" ! چطور کامنتت را پاسخگو باشم ؟

هفتم تیر ماه

میخوام بدونی که

هر اتفاقی بیفته، هر رتبه ای که بیاری، کنکور سخت باشه یا آسون، وقت کم بیاری یا نیاری، همون خدایی که رنگ چشماتو تعیین کرده، همونی که رنگ موهاتو پوستتو تعیین کرده، همونی که خانواده بهت داده، بدنتو بهت داده، هوشتو بهت داده، دوستاتو بهت داده، همون خدا این دفه ام حواسش بهت هست.

96.9.9

*این یک پست انتشار در آینده است.*

۷!

و آخرین صفحه ی برنامه. *با کلیک کیفیتش بهتر میشه.

کنکور با آدم ها چه می کند

صبح، در مست ترین حالت ممکن خواب آلودگی، شنیدم بابام داشت می گفت این سوسک کوچیکا بزرگ نمیشن دیگه. و من توی همون خلسه داد زدم نهه، اونا نمی تونن توی زمان متوقف شن. احساس می کنم فلسفه پیش یه بخشی از من شده.

روزشمار

9

روزشمار

10

پناهنده

دلشاد میگفت ما شما رو داریم و راستم می گفت. دستمون مگه به کی بنده؟ مگه چیکار میتونیم بکنیم؟ ما شمارو داریم و محبتتونو و یه نیمچه باوری که همونو هم به بزرگی و مهربونیتون می بخشین. روی آدمایی که به شما پناه آوردنو زمین نمیندازین. میشه کمکمون کنین؟ میشه تک تک ما بیست و چهار نفرو، زهرارو ، اسماءرو، زینب، نل، یاسمین و من و کمک کنین؟

هیژده

من تا اینجاش اومدم - دست پر یا خالی - بالاخره اومدم. انقدر که دارم خط پایانو می بینم. اما پاهام درد می کنه. بیشتر ازین نمیتونم بدوام. این یه درخواست عاجزانه ست، دستمو بگیر و بیا باهم تا ادامه ی این راه بدوییم. بیا برنده تمومش کنیم.

کنکور

لعنت خدا بر تو، تمام شو دیگر. کار و زندگی داریم.

1699

اِ بیگ، تااال، جایِنت معلم تست معارف !

صرفاجهت اینکه بعدا بخونی و بدونی که یه ما آخری چه حسی داره

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

1671

امروز داشتم عمومی ریاضی 95و میزدم، کلوزش راجبه audi بود. منم هر چی خوندم نفهمیدم آخه این کلمه ینی چی! و سوالای کلوزشم به خاطر همین نزده گذاشتم چن تاشو. و فهمیدم که باید اطلاعاتمو از سطح پراید و 206 ببرم بالاتر و بدونم که audi همون آئودیه :|

پیش دانشگاهی

سه شنبه آخرین برنامه رو با سیما ریختیم. خیلی باشکوه بود در واقع :| تا روز کنکور برنامه ممو دارم الان. حالا یه پست در وصف این قشنگ ترین پشتیبان خواهم نوشت.

[ این یک پست انتشار در آینده است ]

محکم بشین بلوط

این ماه آخره

نفس های آخر دانش آموزی

فردا با بهادر کلاس داریم و حدس بزنید من حوصله ی کیو اصلااا ندارم؟ آفرین. بهادر.

عجب

چطور طراحِ تستِ جدول بخش چهار اقتصادرو هنوز نکشتن؟

چه بر ما میگذرد

بذارید یکمم ازین روزا بگم که تو ذهنم بمونه. این هفته ها دیگه خیلی خیلی کم کلاس داریم. در حد همون شنبه ها محمدی نژاد یا بهادر. ولی من و زهرا میریم مدرسه. من، زهرا، فرگل، اسماء، کتایون، مائده و امین َم چند روزه که میان. خوب می گذره. *لا حول و لا قوة الا بالله* سیما ام برنامه ی من و زهرا - و احتمالا اسماء و کتایونو مائده رو - یه جوری ریخته که ۹ که میریم خونه، برنامه تموم شده باشه. دیگه کنکورا رو تقریبا زدیم جز ۹۵ و ۹۶ و کم کم داریم به ماه آخر و ماه رمضون می رسیم. امروز با آل رسول و سبا و بچه ها رفتیم امام زاده قاسم. ناهار خوردیم و برگشتیم. و خوب بود. اینکه خودمون بودیم خوب بود. بعدم با زهرا رفتیم تجریش و گشتیم و رفتیم پاساژگردی و کافه ویونا. و حالا من یه هات چاکلت بیرون بر گرفتم که الان تماااام چادرم بخاطرش گند خورده به تمام معنا. و الانم باید برم یه کنکور بزنم بیام :) موضوع "اندر احوالات دانش آموزی" دیگه داره نفسای آخرشو می کشه. خلاصه که در شرح این روزا باید بگم میگذره اما سخت؟ نه ! :) *لا حول و لا قوة الا بالله*

عجب (شده) !

من وقتی داشتم میومدم خودم بودم، ولی وقتی برگشتم یه کتاب فلسفه پیش بودم.

1615

اما میدونید چیه، ممکنه من اگه از الان بشینم پا ادامه منابع آزمون و برنامم، تموم کنم. ولی، من نیم ساعت دیگه دارم میرم جشن باران :) و پشیمون نخواهم شد. اما حکما - به قول اسماء - اگه کنکوری نبودم خیلی بیشتر خوش می گذشت.

1579

میدونی دلم چی می خواد، یه روزِ بی دغدغه، خیلی رله، بیای، بی نگرانی بخوابی بلن شی کاراتو بکنی یکم با گوشی ور بری،  و بدونی - مهم ترین بخشش اینه - بدونی که این برنامه مال روزای دیگم هست و موقتی نیست :)

جامعه شناسی

بیدقی فک می کنه درسش الهه ی درسای رشته انسانیه. دریغ از اینکه یه سری مفاهیم انتزاعی و "ایسم" بیشتر نیست. *البته حساب آناتومی جامعه و آقای رفیع پور جداست*

آخر ای بشر

کدام بی عقلی تو را مسئول طرح سوالات روان شناسی سنجش جامع کرده است؟

1553

همیشه فکر می کردم رقابت با یه سری آدم خارق العاده س. اما تازه فهمیدم، ما تقریبا هممون شبیه همیم. با تلاش بیشتر و کمتر. همه از یه جا شروع کردیم و داریم میدوییم. منتاها، ویت دیفرنت اسپیدز.

1516

آقا یه کاری می کنیم. نه بلاگ میایم، نه اون یکی جا، نه تلگرام، نه هیچ جای دیگه. هر چی ذهنم مشغوله بخاطر همیناس و آدماش.

دو ماه و اندی.

هی یو ! این دوماهه آخره. و اینم سرنوشته توعه. و روزای قبلم تلاش توان. کیپ استادینگ. اند نور گیو آپ. نور. اور.

[ پست انتشار در آینده. آینده ی چند مااهه. نوشته شده در شانزدهم مرداد، ساعت ده و سی و هشت دقیقه شب، وقتی متین و پدرجون دارن پریزن برک می بینن، و بقیه عروسین. نوشته شده برای دو ماه آخر ]

1490

با مترو برگشتن خونه

فقط تا ۱۰ و ۴۵ کلاس داشتن

نفس راحت

نفس راحت

نفس راحت

ریاضی

خوشحالم که با نیکنام کلاس داریم. دلم براش تنگ شده :)

کلاس های دوست داشتنی پیش دانشگاهی

دابل محمدی نژاد، نیکنام ِِ جان، بهادر، شریفی

جاجرود 96

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

1412

احساس می کنم دیگه برای بعد کنکور ذوق ندارم.

احوالات

مسمومیت رو من کاملا درک می کنم و ازش خسته شدم. 

ققنوس، مرغ خوش خوان، آوازه ی جهان، لای لای لالای

خانوم شریفی نیما رو درس داد و من نبودم. قاعدتا نباید این طور می شد.

از رشته ای انتخاب کردیم

جنبه هایی از من - که خیلیم کم رنگ نیستن - گه گاهی منو به سمت ریاضیات محض، ادبیات انگلیسی و نرم افزار می خونن. اما من دو سال پیش، با رشتم، انتخابمو کردم. نمیدونم بازم انسانیو انتخاب می کنم یا نه ولی از این راهی که اومدم پشیمون نیستم. بزرگ شدم و آدمای زیادی رو شناختم، که اگه نمیومدم هیچ وقت نمی دیدمشون. انسانی باعث شد که مثه یه احمق از بقیه پیروی نکنم و بفهمم که چه اتفاقی افتاده. حتی بیدقی به من کلی "ایسم" یاد داد که اگه ریاضی بودم، هیچ وقت نمی خوندمشون. هر انسانی ای لزوما خنگ و حفظ کن نیست با ریاضی ضعیف و ادبیات قوی و عربی قوی تر. این یه فکت کلیه. راجبه خودم حرف نمی زنم. من از علوم انسانی ای که تو این کشور توی دبیرستان ها تدریس میشه - با تک تک سلول هام - متنفرم. اما، بازم همین راهی که رفتمو میرم. روان شناسی به من و زینب نیاز داره. و فلسفه به اسماء و حقوق به زهرا و ادبیات نمایشی به فاطمه سادات و ...

1363

اینا درسه، فرصته، فهموندن اشتباهاته. شکر.

اره دیگه

میدونی تاریخ جغرافی بی مصرف بکشوندت پایین ینی چی. میدونی 15700 تا 6000 ینی چی. میدونی اون جایی ک جای زهرا بود، الان یکی دیگه گرفتدش ینی چی.

اعلام وضعیت

گذران روزهای پیش دانشگاهی، با آپس و دون های خودش.

کلید اسرار : این قسمت دختری که دانسته هایش را به رخ کشید

رفته آزمایش قبل بارداری داده، بعد گفت که آره سرخجه و یه بیماری دیگه که تو آزمایشم بود، اوکی بود میزان مصونیت ازش. منم گفتم آقا خیلی بلدم و تو روان خوندم، گفتم آره سرخجه و تفلیس. بعد یهو گفت سیفلیس بود آره. منم ضایه شدم خلاصه.

سیریِسلی؟ :/

*کیفیتش کلیک کنین روش درست میشه*

این همون یه صفه و نیمیه که قراره بخاطرش س ساعت برامون کلاس بذاره. بعد آخه چی، بحران معنویت و پساسکولاریسم؟ سیریِسلی؟ :/

:)

سیما تو برنامه هام، قبل از اذان معارف گذاشته :)

خدایا شکرت که 22 بهمن میام مدرسه که جامعه شناسی بخونم

بیدقی عزیزم برامون 22 بهمن بخاطر یه صفحه از درس یازده کلاس فوق العاده گذاشته. چقدر عالیه که از این سر تهران می کوبیم میریم اون سر که راجبه بحران معرفت شناسی پست مدرنیسم در جهان غرب بخونیم.

*عنوان برگرفته از تیکه کلام اسماءست. در واقع خود تیکه کلام اسماءست.

چهار ماه تا پایان این جور پستا

فردا که تعطیل نیستیم تازه تا 6 با طباطبایی نژاد کلاس داریم. و از آخرین شادی های کوچک دانش آموزی، میشه به لغو امتحان امروز اشاره کرد. بسیار هم به موقع.

1325

آشنایید؟ نخونیدش.لطفا.

1319

نه. نباید این شکلی شه. بشین و نگا کن.

1302

برس به چیزی که می خوای. حواستو جمع کن. بجنگ بجنگ بجنگ.

1300

امروز روز بسیار درخشان و زیبایی بود چرا که میرابی خانم گیر کرده بود توی برف و دو زنگمان شیربن پرید. بعد هم قاسمی هبچ گونه امتحانی از آن قسمت علم حصولی و فلان که هیچی - هیچی هم نه ولی کمی - حالیم نبود، نگرفت.

ینی نمیشمارم چن تان اصن

دیگه من برم سر تستای عربی. ببینم میتونم امروز یه دونه چای لاته از خودم بگیرم یا نه.

غرغر

میرابی آخه لامصب پنجاه تا زیااااده. آدم یه چن روز نمی زنه نا امید میشه خب دیگه نمی زنه. دو روزش میشه 100 تا تست.

1278

سیما برام ده ساعت و چهل مین برنامه ریخته و من تازه ساعت 12 و نیم سین کردم.

تعطیلی

دیشب در حالی که حرکات موزون ناشناخته ای از خودم در میاوردم، زیر لب می گفتم بیدقی جوون خدااافس، میرابی جون خدااافس.

Home sweet home

من برگشتم.

و در جواب "از کجا" باید بگم از آخرین سفر دانش آموزی.مشهد.