زدیم اخبار،
بعد داره میگه تو یکی از کشورای آفریقای جنوبی تمساحا ب دلیل اینگه گردشگرا بهشون استخون گاو میدن، می میرن. بقیشم یا داد بیداد مجلسیاس، یا بازدید رعیس جمهور. (همزه ندارم)
آخه لامصب الان تو روی شبکه رسمی مملکت، کانال اصلی، برنامه ی خبری، داری انقد چرند میگی؟! کیو الان داری خر می کنی؟
من فقط می خواهم در حالی که یک ظرف بزرگ سیب زمینی سرخ کرده با سس دستم است و دارم فیلم می بینم،
بشنوم که گوینده ی اخبار، خبر تعطیلی مدارس را برای فردا اعلام می کند.
البته خوشحال تر می شدم اگر می گفت برای همیشه.
از اکران ی فیلم، تا پخش شدن لینک دانلودش تو نت،
چقد طول می کشه؟
کامنتتان داشت داد می زد که : خواهش می کنم بیا جواب من را بده و یک تو دهنی محکم به صاحبم بزن و یک "به تو چه" محکم به او بگو بلکه انقدر پررو نباشد.
ولی خب.
باز هم قضاوت آزاد است. کاملا آزاد.
پاک کردن پست قبل را منصرف شدم، ولی
قضاوت کردن آزاد است و هر چقدر می خواهید دلسوزی، سرزنش، همدردی، چشم غره یا حتی بی توجهی کنید.
من چیز زیادی نمی خواهم ... فقط موسیقی زیر متن فایل آقای آوینی را برای بک گراند زندگیم می خواهم... فقط یک جفت چشم میخواهم که زل بزند در چشم هایم... من فقط یک فیلم می خواهم که تدوینگرش، کادر را روی چشم هایمان تنظیم کند و تمام سکانس ها را به جز سکانس چشم هایمان حذف کند،و بعد دستش را بگذارد زیر چانه اش و با رضایت لبخند بزند...
حوصله ی هیچ کس را - جز چند نفر - ندارم. حتی حوصله ی توضیح دادن. و دلم خواست که اینجا ثبتش کنم.
کاش آدم ها می توانستند وسایل خودشان را بدهند بهم دیگر.
مثلا من خیلی دوست دارم پنج تا کتاب جبران خلیل جبرانم را بدهم به نرجس.چون میدانم که دوستشان دارد.ولی خب.
چرت و پرتیات.
مامان می گفت فقط خدا میتونه این برنامه رو ردیف کنه
و من متعجب چون که فکر میکردم همه چی روبه راهه،
ب این فکر افتادم که غیر از این بود تعجب داشت. کسی اینجا ناز تو رو بخر نیس. مخصوصا با این گندایی ک زدی.
I know
Ur not gonna hear me N Ur not gonna answer me any way
But is there any chance?
Not only for me, for them.
- مهاجرت یا ماندن در ایران؟
قطع به یقین مهاجرت از ایران.
وای تا جلو در رفتم تو، اومدم کفشامو درآرم یادم اومد، اومدم تولد.
هیچی دیگه با کلی رشوه بخشید منو.
حالا نه مال خودشو بردم نه مال خواهرشو فردا ام تولد ریحانس. کادو ندارم براش. ول کنین اینارو بابا.
حالا شاید پناهگاه ِ بقیه، پناهگاه ِ من نباشه
ولی کاملا قابل احترامه.
من ی تشکر بدهکارم ب اونی که وقتی حواسم نیست و کامنتا بازه، میاد ناشناس سی ام میذاره که کامنتا بازه.
نه یارای خیزم
نه نیروی شرم
نه پای گریزم
پی اس اینکه دارم تاریخ ادب میخونمو حوصله ی اینکه فردا تو مد تند تند بخونمو ندارمو این تیکه از کسمایی ب نظرم خوب اومد و اینا.
مامان داشت شعر می خوند و من و پدر گوش می کردیم.
بعد آخرش پدر گفت که این شعر بود یا چرت و پرت ؟ البته که همه خندیدیم ولی من فهمیدم به کی رفتم.
بعدشم پدر گفت بزن اخبارو ببینیم. منم گفتم که حالتون بد نمیشه اخبار صدا و سیما رو می بینین؟ گفت که راست میگی و همگی بیخیال شدیم.
یه بار تو قسمت توضیحات وبلاگ نوشته بودم :
که لطفا آدم ها را در حریم شخصیشان ، و با عقاید خودشان تنها بگذارید. حتی غلط. اینجا حریم شخصی من است.
بعد پاکش کردم گفتم ولش کن. ولی ولش نکنید.
پی اس این که با آشناها نیستم =)
این چن روزه زدم تو خط فیلمو اینا.
هر روز، یکی. امروز ی فیلمی بود که با اینکه از اونا بود که آی ام بی دیش زیر 7 بود، شاید شیش و خورده ای، ولی حس خوب آخرشو ده میدم. شاید ازون دسته حسایی که میدونی همه چی آخرش خوب تموم بشه. حداقل من ترجیح میدم.
عوض شدن آدمارو از بایگانی مطلباشون میشه فهمید
نه از حرفای پر ادعای خودشون.
اگه ی سری محدودیتارو نداشتم،
شاید می شدم مدرس آلمانی یا تورگآید چند تا توریست آلمانی یا می شدم یه کسی که باید فیلم ببینه واونا رو ثبت کنه یا می شدم یکی که توی ساحل نقاشی می کشید یا یه گل فروش. ولی خب اینا خیال پردازیای زیر بیس ساله. یا شایدم رویا. اهمیتی داره؟
چیه ؟
زبونتو موش خورده؟
عمه ی من بود روزی ۳۰ تا ۳۰ تا پُس میذاش؟ -____-
( چقد بد حرف میزنی تو :\ )
همه ی این سختگیریا تو مد و دانشگاه و سر کار، همه ی این اصرارای بیخودُ رقابتای بیخود تر !
انگار بعضیا خودشونم نمیدونن چرا دارن اینطوری می کنن. روتین شده همش.
میدونی مثه چیه؟
فرض کن آدما تو یه بیابون زندگی می کنن. یهو یه چشمه می جوشه و اونا صاحب آب میشن. ولی بعد چن وقت، از ذوق ریادشون خودشون سرشونو نگه میدارن تو آّب، تا بمیرن.
دیوونگی نیست؟
نمیدونم میتونم منظورو یا نه ...
هر چی هس ما یسری چیز فرعیو کردیم اصلی، و داریم خودمونو گول میزنیم. هر چی هست، ما زندگی نمی کنیم.
همه ی سگ دو زدنا برای کنکورُ ۱۰ نه ۱۲ ساعت درس خوندن توی روزُ ی عالم تست زدن،
فقط برای خود آدماس! اصلا آدمان که به وجودش آوردن! آدمان که کنترلش می کنن! همه ی اینا یه وسیله س برای رسیدن به بالاترش.
ولی انگار هدفشو پیدا نکرد کسی، خب اینطوری طبیعیه که وسیله بشه هدف!
نمیدونم میتونم درست برسونم منظورو یا نه!
همه ی این کارا، همه ی این قانونایی که گذاشتیم تو زندگی، همه ی این وظیفه ها و مسئولیتا، همه ی این درس خوندنا وُ کار کردنا،
برای اینه که زندگیمون بیفته رو روال. برای اینه که خوب زندگی کنیم.
ولی انگار یادمون رفته،
داریم زندگی کردنُ فدای همه ی اون چیزا می کنیم.
کنترلینگ مای سلف که غر نزنم!
البته ایده آلش به غر نزدنشو تحمل کردنشه. اصن اصلش اینه.
وای وای. واقعا دارم سعی می کنم که راجبش ننویسم!!
شاید بخاطره اینه که این همه شعر خوندی تو این یک سالو نیم.
مثه دانشجوآی ادبیات که بعد از یه مدت شعر نمی گن.
بهمن که سر ناسازگاری داشت،
تو چه گلی به سر ما میزنی اسفند ِجان ؟
بهمن فقط 30 روز داره، اونوخ تو 76 تا پست گذاشتی؟
باور کن از عصابه!
حول حالنا الی احسن الحال.
لطفا.
( مگه عید و غیر عید داریم ما؟ )
یسری چیزارو اگه کامل بگی لوس میشه.
مثه استعاره مکنیه و تشبیه کامل.
خدایا میدونم تو پست قبلی خیلی توپیدم به اون چن نفر.
قولو قرارامونم یادم نرفته. ولی نتونستم دیگه مهربون باشم. مخصوصا با آدمایی که متوهمن. حالا نه که هر کی ناشناس کامنت میذاره متوهمه. سه تا کامنت بود. همین =)
حالا بلا نسبت بعضی جدا.
اونقدرام که نوشتم عصبی نیستم. مرسی اگه کامنت میذاره هرکی. همین.
یا کامنت نذارین
یا با کامنتتون تهمت نزنین
یا یجوری مبهم ننویسین که آدم نفهمه الان چی بود این
یا اگه آدمو دنبال می کنین، ناشناس کامنت نذارین.
البته بازهم هر جور میل شماس.
Do you have any idea what the hell R you doin' ?
No. Of course no .
خدایا به ما فهمُ شعوری بده
که وقتی ازدواج کردیم، از دوران کفش ساده و معقول پوشیدن، زرتی نرسیم به پاشنه های ده سانتی و آرایش رو صورت.
پ.ن : عنوانُ اگه شماره پست نمیذاشتم، حیف می شد.
دیگه حالا کاریزما داری
هی سوء استفاده نکن. البته میدونمااااا، تو اینطوری نیستی.
الان تازه یادم افتاد
منظور داوودی از امت. درس 6، تاریخ بیهقیه ؟؟؟؟
یا صاحب صبر.
فرض کن صدات می کنن. حالا نوبتِ توعه که بشینی رو صندلی و آستینتو بزنی بالا و منتظر پنبه ی خیس روی رگت بشی. و بعد یه سوزن کوچولو رو تو دستات حس کنی که داره خونتو میمکه و سرنگُ پر میکنه. اولش می سوخت. ولی الان دیگه بی حسه. باید صبر کنی تا کار اون دختر با رگای دستت تموم شه و تو یه پنبه ی دیگرو محکم فشار بدی رو جای سوزن تا خونش بند بیاد. الان چی ؟میسوزه؟
چون کم خونی داری بعدشم سرت گیج میره و یخ می کنی. می مونه جوابش. که خب, پنج شنبه آمادس. دعا کن برای خودت.
#فقط تراوشات ناگهانی ذهن بود. همین. فقط همین.
چرتُ پرتیات.
دیدی ی موقه ای خیلی یکیو دوس داری (رفیق طوری اصن)
بعد ازش بدت میاد ؟ یا بهتر بگم. شاید از خودت.
مگه نه اینکه ما هر کاری می کنیم، برای جلب توجه دیگرانه؟ حداقل ی بخشیش. ناخودآگاه.
وقتی از نگاه ِ یه فرد دیگه اینجارو میخونم احساس می کنم داره میگه اَاَاَاااَااَ این دختره چ مغرورُ مزخرفه چقد خودشو میگیره.