هعی

یه "کااش" خیلی گنده گفتم.

هوووم؟

موهاتون چه شکلیه؟

"شنیدن کی بود مانند دیدن" همینه ها!

کیفیتش می دونم خیلی بده. ولی اسکرینا همشون همین طورین. رو عکس کلیک کنین بهتر میشه.

پیش از موعد

پیرو دو پست قبل باید بگویم مامان که دید کتاب گرفته ام دستم با ذوق آمد من را بوسید که آره همینه اصن. منم تعجب و این ها بعد معلوم شد که این اسارت تا فردا هم ادامه دارد و روزهای هفته را قاطی کرده ام و فک کردم امروز پنج شنبه است. و خلاصه این طور شد که دارم جامعه شناسی پیش از موعد می خوانم :|

آسمون کجا، زمین کجا

از لطف زیاد شماست که هنوز هم اسمتان را میبریم،

هنوزم همان قدر ناچیز حداقل می شناسیمتان

هرچند ناخالص در وحشت دنیای بی شما اشک می ریزیم

توفیق داریم که امیر المومنین صدایتان کنیم

ورنه عشق تو کجا

این دل بیمار کجا

ای روز آفتابی!

ای روزهای خوب که در راهید!

ای کتاب های مانده در کتابخانه ی من!

ای فولدر فیلم های باز نشده!

ای سریال های ندیده و مهجور مانده!

ای کلاس ها و برنامه های نرفته!

از پشت لحظه ها به در آیید

و ساعت هایی چند را صبر کنید، که امروز بعد از ساعت 8 و نیم من آزاااادم. به سراغتان خواهم آمد. صبر کنید عزیزانم. 

716

یا از "تو" نوشتن یا که نمی شود !

۳۸

میام به اندازه ی تمام ۳۸ ساعتی که ننوشتم می نویسم.

سلام شکوفه ی گیلاس ِ لپ گُلی ام !

اول نوشت : فندقکم، این نامه را توی وبلاگ عمومی پستش کردم نه آن شخصی ها. پس خیلی ها حوصله ی خواندنش را ندارند. ولی تو حوصله کن. بخوان. که همه اش برای توست.

قرار است برایت یک نامه ی بلند بالا بنویسم و از کشفیات این چندوقته بگویم. شاید یک روزی بشینیم و من همانطور که موهای آبیت را می بافم، برایت بگویم. برایت حرف بزنم و تو مشتاقانه با چشم های بنفشت زل بزنی به من. 

میدانی سیب سرخم ! این چند ماه فهمیده ام که آدم ها دوست دارند خاص باشند و گاهی نگاه نمی کنند به چه قیمتی این خاص بودن را می خرند. گاهی غرورت را میندازند زیر پایشان، رویش بالا پایین می پرند، گاهی حتی خودشان را می گذارند زیر پایشان، خودشان را کوچک می کنند تا بقیه نگاهشان کنند. البته نمی شود به آدم ها خرده گرفت! می شود عزیزکم؟ من بیشتر فکر می کنم یک ویژگی فطری باشد ولی تو کنترلش کن. بیا باهم کنترلش کنیم.

ستاره ی نقره ای ِ زندگی ! آدم ها قدرت را دوست دارند. برای به دست آوردنش خودشان را به در و دیوار می زنند. حتی از گفتن این جمله احساس قدرت می کنند که " من یه چیزایی می دونم که تو نمیدونی" و فندقم، باید بگویم در این موارد با کمال احترام، این حرفشان را به هیچ کجایت هم نگیر و راه خودت را ادامه بده. شاید برایت آزار دهنده باشد و من می فهممش. آزار دهنده است که کسی بی دلیل خودش را از تو بالاتر بداند در حالی که تو تمام تلاشت را برای خوب بودن با آدم ها می کنی.

امید ِپررنگِ زندگی ! مشکلاتت را نگو. حداقل به همه نگو. چون که شکوفه ی گیلاسم ! واقعاچیز جالبی از آب درنمی آید. این یک مورد را به من اعتماد کن. ولی خب من این احتمال را می دهم که این حرف را با توجه به شخصیت خودم گفته ام. شاید تو به من نرفتی. کسی چه می داند و خب اگر از مشکلاتت حرف نزنی،  مطمئنا با این مواجه خواهی شد که  بقیه فکر می کنند که تو هیچ مشکلی نداری. در واقع بقیه احساس می کنند که خیلی چیز ها می دانند. ولی باز هم این را به هیچ کجایت نگیر و ادامه ی راحت را برو. این احساسشان اعصابت را خراش می دهد نه ؟ من را هم. آه ما چقدر شبیه همیم عزیزکم!

مهربان من!در زندگی با دسته ای از آدم ها مواجه خواهی شد که مظلوم نمایی می کنند، ادعای برتری دارند، حرف مفت زیاد می زنند و انقدر گوششان از حرف های شبیه خودشان پر شده، که حتی نمی خواهند حرف مخالف خودشان را گوش دهند. یا خدای نکرده بپذیرند. این ها را ول کن، بحث با آنها بی فایده است چون حتی یک درصد هم نمی خواهند حتی به تو گوش کنند. یادم بینداز برایت جریان این روزهای پرحادثه ی خرداد را تعریف کنم. اگر یادم بماند البته! این آدم ها استاد طفره رفتن از جوابند. پس خودت را بخاطرشان حرص نده که ارزشش را ندارد.

دریای پر تلاطمِ آبی ِ من ! وای مبادا بخاطر یک"دورت بگردم من" الکی یا یک "خانومم" الکی، کارنامه ات را لکه دار کنی ها. باورم کن که پشیمان می شوی. شاید راه درستی برای گفتنش نباشد که انقدر مستقیم گفتم. آه وقتی به احساساتت فکر می کنم، می بینم چقدر می فهممت، و نمی توانم از خیلی چیزها منعت کنم. انگار که خودم سر دوراهی مانده ام. دعا کن بتوانم تا وقتی این را می خوانی، علامت سوال های ذهنم را جواب بدهم.

 زُحل زندگی من ! مقابل تمام سخت گیری هایم،عاقلانه نگاهم کن و بگذار برقِ بزرگ شدنت را از چشم هایت بخوانم. بچه نباش. من از الان روی تو حساب کرده ام. بزرگ باش.بزرگ شو. مهربانِ من.

نمی دانم می توانم به عنوان یک نامه ی بلند بالا رویش حساب کنم یا نه، ولی همین فعلا بس است. فندقکم، این ها را که گفتم، چشیده ام، دیده ام، لمس کرده ام. کاش تو نه اشتباهات من را تکرار کنی نه اشتباهات خودت را. خلاصه اش کنم که حوصله ات سر نرود : و از تمام این چند تا خط، یک "خیلی دوسِت دارم" می چکد و خلاص.

"دورت بگردم من" ِ واقعی،

مامان.

Start

شکوفه ی گیلاسم ! نورچشمم ! فندق مامان !

گفته بودم شروع می کنم بالاخره ؟ یادته ؟ دارم شروع می کنم. قراره مکتوبشم بکنم. گفتم بهت امروز خیلی یهو بعد دو هفته دل دل کردن رفتم شهر کتاب و خریدمش؟ تو که می دونی حتی نخونده، دوسش دارم. خب دیگه من دارم کارامو شرو می کنم. یه روزم به تو میگم رو کنی. دنیا عجیبه نه ؟

ادواردو آنیلی

تولدت مبارک مرد خفن.هرچند دیروز بود.

پوففف

اد باید علایق من یکی باشه باهاش؟ (باهاشون) اه.حس مزخرفیه. حالم گرفته شد. خیلی. حالا کی بیاد منو قانع کنه اوه .هارهار.

امشب به آیلار گفتم اسم بچتونو انتخاب کردین؟ گفت بخاطر تو ، تو شناسنامه می ذارم فندق، تو خونه مریم صداش می کنم. به فندقشم دس زدم :| گوگول :|

19خرداد

امروز تولد عاطفه س. تا دوماه دیگه نمی تونم چیزی بنویسم راجبش. چون این راه داره جدا میشه. چون فکرا داره عوض میشه، عقیده ها، دغدغه ها، سرنوشتا داره عوض میشه.تولدت مبارک با یکم چاشنی غم.

فندق مامان!

فندق ِ مو خرمایی اَم ! فندق چشم بنفشم ! گوگولِ من !

قول می دهم شروع کنم به همه ی آن کارهایی که باید. قول می دهم زود شروع کنم. ولی تو بخند.

اتحاد داریم، اگر بگذارید.

خوشحالی بی شرف سیاسی یعنی از این که این اتفاق در دولت روحانی افتاده خوشحالم تا بتوانم استوری و پست های توپیدن بگذارم و بنویسم : "آقای روحانیییی ! پس دولت بدون جنگت کو هااااان ؟" بعد هم ربنا و رقص و سطل آشغال را آن وسط اضافه کنم بعد هم که هر چه خواستم گفتم، آخرش هشتگ اتحاد بزنم. کسی اگر به من حرف زد که بی شعور و احمق و نفهم است ! مگر نمی دانید ؟ من در راهی هستم که امکاااااان ندارد اشتباه کنم و خدا و امام زمان و همه ی کائنات با من هستند ! اِ ؟ مگر شما نمی دانستید ؟

این یعنی خوشحالی بی شرف سیاسی. وگرنه کسی از کشته شدن هم نوع هایش خوشحال نمی شود.

او.

تو همون صدایی هستی که یه جوری صدام می کنی که نمیشنوم

تو همون صدایی هستی که وقتی چشمامُ می بندم می شنوم

اتحاد داریم، اگر بگذارند.

بیایید بادمعده را به شقیقه ربط ندهیم.

[بعد باهاشون بحث که می کنی که آقا ربط نده این دو تا رو بهم، می گن مگه نمیدونی انگشت کوچیکه پا خورده به دیوار؟:) ]

فهمیدی؟

آره خلاصه بهت بگم که تو حق نداری بمیری.

این جهان هر چه زودتر یک هَپی اِندینگ نیاز دارد !

من همیشه ترسم از شروع شدنش بود و خب، شروع شده. و پایانش را من نمی دانم ولی در کتاب تاریخ خواهند نوشت که اولین حمله ی تروریستی در 17 خرداد 1396 در جماران و مجلس اتفاق افتاد. و فعلا صفحه های بعدی سفیدند و منتظر. کاش اصلا به همینجا ختم شود و جمله ی بعدی،خبر آمدن شما باشد. تا شما نیایید، این کره ی مزخرف زمین رنگ آرامش را به خود نمی بیند و هیچ چیزی درست نمی شود. ما را ببخشید که حتی موقع مشکلاتمان هم شما را فراموش می کنیم. حتی موقع همین حمله، دست و پایمان را گم می کنیم، به دنبال حرف این و آنیم و از این خبرگذاری به آن خبرگذاری می رویم و با همه تحلیلش می کنیم. ولی یادمان می رود که اصلا این چهان بخاطر چه کسی تا به حال در خودش فرو نرفته، و با چه کسی رنگ آرامش را به خود می بیند. ما را ببخشید که شما از پدر نسبت به ما مهربان تر و از مادر نسبت به فرزند خود برای ما دلسوز ترید.

سلام دلیل وجود همه ی ما!

ناهنجار

ی سری چیزا هس که اصلا به خودمُ قیافمُ پوششمُ خانوادمُ رفتارم نمیاد. حتی بقیه هم نمیدوننش ولی خب جزوی از منه. نمیدونم باید چیکارشون کنم ؟ یه جور باگ باید حسابش کنم ؟

702

از علاقه ی وافرم به زبانای ژرمنی بگم، کم گفتم -_-

701

+ چرا پس آدما بیخیال احساساتشون نمی شن ؟

- آقا من میگم اصن جم کنید بره، باید کاملا روباتیک بکنید دنیا رو، اصن واقعا آدما چیز کردن خیلی بد چیز کردن [ارادت ! بلوط سانسورچی!]

700

وی با قلبی سرشار از محبت ستاره های زندگیش ادامه می دهد. هفصدُمین پست منطقه ی امنش را می نویسد، سه ماه تاریک را پشت سر گذاشته و به زهرا لبخند می زند و توی دلش تشکر می کند. از همه بیشتر. به اردک زشت پیام می دهد و پشت گوشی، به او لبخندی می زند که دیده نمی شود. معادله های حل نشده ای که همیشه توی ذهن آدم ها وجود دارد را به یک گوشه ی مشخص از ذهنش می برد ولی خب حسرت ها، مقاومت می کنند.

699

عزیزانم -_- دیگه دارم ازتون ناراحت میشم. تو اون پسته نظرارو باز گذاشتم . این همه خودتونو اذیت می کردید که آخه بلوووط ، تو دیگه چرا مارو از نعمت نظر گذاشتن محروم می کنی، بیا، الان وقتشه. تشیف ببرید اون پست رمز دار اسممو بزنید تاااا می تونید کامنت بذارید -__- زینب تو بیا یه دستی به سرت بکشم فرزندم.بله.

ببینید کی داره پست 699 میشو میذاره :)

آقا یه چیز دیگه بگم برم سر عربی که ازین تیریپ پستا خیلی بدم میاد، اونم اینکه فرزندانم، میدونید چرا من دیروز براتون بیشتر از ده تا پست گذاشتم؟ چون بیان این حق و به من داده که بتونم در روز 20 تا پست براتون بذارم. پس انگشتتان را از سر حسادت بگزید و این است آن پیروزی بزرگ.

دیگه قول میدم انقد بی مزه نشم.هارهار.

698

اینُ پارسالم گذاشتم. ولی گذاشتن دوباره ش مشکلی نداره. اگر پلی می کنید، تا آخر گوش کنید لطفا.

- این دروغیست مشهود !

فیلمم زیاد می بینم بله.

ناسا فقط اونجاش که نشستی پشت یه عالم سیستم و کامپیوتر، فضاپیما/سفینه/هرچی پرتاب میشه، بعد سیستم ارور میده، داد می زنی پرُفسِر ! سامتیگنز رانگ !

9 شهریور

مریدان در جمعی بر دور شیخ حلقه زده بودند و شیخ می فرمود : آه ای بلاگران ! چطور نمی دانید که 9 شهریور روز وبلاگ نویسی بود و چه بسا شما نمی دانید و من می دانم. مریدان سرگشته گشتند و همگی جامه ی خود را دریدند و شلوار ها را بر سر خود کردند و سر به بیابان گذاشتند.

چه در یادداشتهای زرد می گذرد.

آقا من از الان متن روز بلاگرامو نوشتم :) متن نیستا، دو خطه. نوشتمش اول، بعد دیدم چقد بدرد روز بلاگرا میخوره، خلاصه نگهش داشتم.

رمزش اسممه.

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

693

من سر سه تا قضیه هس که شده تا آخر دنیا بحث می کنم و ثابت می کنم که اشتباهی به ما فهموندنشون :

سن حضرت خدیجه (علیها السلام) وقتی ازدواج کردن و اینکه دختر بودن ایشون

اینکه پیامبر شهید شدن

و اینکه پیامبر قبل از بعثت سواد خوندن و نوشتن داشتن بلکه هم دیگه نیازی به گفتن از علمی که داشتن نیست

692

اینترستلرُ که دیدم، شب موقه ی خواب از زمان وحشت داشتم! ولی گفتم حسی که به بستنی توت فرنگی دارمُ بهش دارم ؟

691

من یه جا فمنیست میشم، اونم وقتِ جم کردن سفره س. ی بار پسر مهمونمون داشت تو جم کردن سفره کمک می کرد، مامان گفت تو چرا حمید جان ! بلوط که هست !

و من همانجا جان دادم.

690

قرار بود زیاد پست نذارم، ولی یادم نیومد این قرارُ با کی بستم. پس تاریخ انقضاش تموم شده. 

689

آدما تا می بینن یکی، یکمی! ینی یکمی! داره ازشون جلو می زنه یا هر چی،

واکنشای دفاعی جالبی نشون میدن. اونی برده که خودشُ کنترل کنه. واه، منُ چه به این قصار گفتنا.

او.

وای میشه برنامه نویس باشی

به من یاد بدی ؟

سرپرستی

تو نمی فهمی. من حوصله گلُ گیاه نداشتم، اون شب بهمون دو تا گلدون حسن یوسف دادن. تو نمی فهمی وقتی من سرپرستی اون دو تا گلدونُ بر عهده گرفتم ینی چی.

متاسف

یادته دو سال پیش همین روزا ، همین ساعتا، همین شرایط، چی کار می کردی ؟ من یادمه. من، الان شدم دو سال پیش.

عادما.

تو نمی فهمی نعمت داشتن این آدمارو.

سانسورچی

من بازیا رو اَ یوتیوب دیدم و از شر رسانه ملی در امان بودم. منتاها دیگه گندشو درآورده. گند.

گلابیِ کی بودی تو

Deleted.

دیگه عوض شده

احساسشون اینه که یه دختر 17 ساله، سرگرم عروسک بازی و درس خوندنه. و اصلا فک نمی کنن که زمونه، دیگه زمونه اونا نیس. و ی دختر 17 ساله به اندازه ی یِ پسر 28 ساله دیده و شنیده. که اونم اینستا و توییتر و تلگرام و بلاگ داره. که اونم یه دنیای مخصوص به خودشُ داره.

تعادل.افراط.تفریط.

فردا وفات حضرت خدیجه (علیها السلام) عه،

امروزم که سالگرد امام خمینی بود. و آخر شب فردا بیایم ببینیم گوشمون از کودوم مناسبت پُر تره !

متوهمیون

توهم فقط اونجاش که یه پشه می بینی تو هوا دستتو مشت می کنی که گرفتیش، فشار میدی که بمیره و بعد باز می کنی و با هیچ لاشه ی له شده ای مواجه نمیشی.

explosion

این خیلی خطرناکه ولی من باهاش کنار میام. حتی با اینکه میدونم با این سرعتی که داری میری، تصادف می کنی و بعد دوتامون توی این انفجار می سوزیم.

چه بر من می گذرد.

در حال حاضر دو تا آدم تو زندگیم هستن که من باید بهشون بگم : "ببین، من برات اهمیت قائلم، ولی تو از حریم شخصیم با لودر رد شدی، میشه بری بیرون؟" ولی خب به دلایل عجیبی، نمی تونم. راستی گفتم دارم خودمو به کمتر پست گذاشتن عادت می دم؟ هی می خوام بنویسم، هی نوشته ها رو میذارم تو یادداشتای زردم که بعدا پستشون کنم. دیگه نگم که بعدا دلم نمی خواد پستشون کنم دیگه ؟

از رنجی که می بریم، حماقت.

وقتش شده مدیرای پیری که همیشه بند عینکشون از گردنشون آویزون بوده رو بذاریم کنار، وقتش شده دبیرایی که همیشه مانتو های مشکیِ اِپُل دار میپوشیدنُ بذاریم کنار، وقتش رسیده کتابای تالیف سال ۶۲ رو ندیم بچه های سال ۹۶ بخونن. وقتش رسیده مولفای متحجر و احمق کتابای درسیُ عوض کنیم. وقتش رسیده معماری مدرسه ها عوض شه، سرامیکای دیوار کلاسا، مثه حموم نباشه. وقتش رسیده احمق نباشیم. ما که سوختیم. وقتش رسیده این آتیش مزخرفُ که بوی سوخته هاش کل مملکتُ برداشته خاموش کنیم. وقتش رسیده کبک نباشیم. سرمونو از زیر برف بیاریم بیرون.

نفرته بیشتر.

من به عنوان یه نفر از قشر مذهبی جامعه، مخالفت خودمُ با نظام آموزشی، رسانه ملی و قوه قضائیه اعلام می کنم.

675

خدا به من یه فرصت داد برا زندگی

اونم اینکه تو لبخند بزنی

استعاره هایمان

من اینجا تک تک ذره های قلبم را می ریزم توی قالب کلمات، برایت می نویسم،

و تو باید تک تک ذره های قلبت را بکنی چشم، تا بتوانی بخوانیشان.

Ich spreche duestch

س چهار روزه رفتم دولینگو، خاک گرفته بود البته، ولی خب، چرا زودتر نرفته بودمو نمیدونم.