روزمرگی های یک دانشجو

من همیشه ترسم از شروع شدنش بود و خب، شروع شده. و پایانش را من نمی دانم ولی در کتاب تاریخ خواهند نوشت که اولین حمله ی تروریستی در 17 خرداد 1396 در جماران و مجلس اتفاق افتاد. و فعلا صفحه های بعدی سفیدند و منتظر. کاش اصلا به همینجا ختم شود و جمله ی بعدی،خبر آمدن شما باشد. تا شما نیایید، این کره ی مزخرف زمین رنگ آرامش را به خود نمی بیند و هیچ چیزی درست نمی شود. ما را ببخشید که حتی موقع مشکلاتمان هم شما را فراموش می کنیم. حتی موقع همین حمله، دست و پایمان را گم می کنیم، به دنبال حرف این و آنیم و از این خبرگذاری به آن خبرگذاری می رویم و با همه تحلیلش می کنیم. ولی یادمان می رود که اصلا این چهان بخاطر چه کسی تا به حال در خودش فرو نرفته، و با چه کسی رنگ آرامش را به خود می بیند. ما را ببخشید که شما از پدر نسبت به ما مهربان تر و از مادر نسبت به فرزند خود برای ما دلسوز ترید.

سلام دلیل وجود همه ی ما!