روزمرگی های یک دانشجو

بچه که بودم هیچ وقت فکر نمی کردم برم انسانی، هیچ وقت فک نمی کردم روان شناسی بزنم رشتمو، یا پشتیبان شیش تا بچه شم، یا با آدمایی مثه سیما و زینب و اسماء آشنا شم، با زهرا بشه- ماشاءالله لا حول ولا قوه الا بالله - رفیق صمیمیم، با مترو ازین سر تهران خودم تنهایی برم اون سر تهران، کلاس برم یا هر چی. بچه که بودم هیچ وقتتت فکر نمی کردم به اینجایی که هستم - خوب یا بد - برسم. نه که فکر دیگه ای میکردم نه. فقط تصوری نداشتم.

*الان من تو ون نشستم و یه زن و شوهر عوق کنارم نشستن که دست پسره از اینور اومده داره دختررو ناز میکنه و من حالم داره بهم میخوره. عزیزان اگر مزدوج شدن - و شدیم - این کارا رو بذاریم در خلوت دو نفره. وای الان تند تند بوسش کرد سرشو فک کنم. جم کنید انصافا. *بار دیگر عوق میزند *