روزمرگی های یک دانشجو

اما چیزی که تو همشون مشترک بود، این بود که همشون برخوردشون دوستانه بود. انگار که رفیق خودشونه طرف.  فاطمه و غزاله و دانشجوآی تهران هم. و این حس خنثامو نسبت به دانشگاه رفتن به سمت مثبت می کنه. نسبت به "دانشگاه رفتن و آدماش" نه خود "دانشگاه".