604

من : مثلا من با یکی دعوام شه، تو همینطوری خودتو میندازی وسط دخالت می کنی ؟!

متین : اگه پسر باشه آره. دختر باشه دوتاتون بمیرید. (یا ی همچین مضمونی)

پی اس اینکه محبت در خانواده ما چیز عجیبیه.ابرازش - اگر باشه - عجیب تر. این مکالمه از مفهوم تریناش بود.(الان یکی پیدا میشه میگه تو خانواده ما عجیب تره. باشه آقا)

بالاخره که

این نبض زندگی بی وقفه می زند

فرقی نمی کند ! با من ! بدون من !

602

آتیش به پا نکن دیگه. دو تامون خاکستر می شیما. باد ذره هامونو می بره ها. اونوقت میشیم هزار تا تیکه جدا از هَما.

آره.

تو که جانی. جهانی. جهان ِ من با تو خوشه.

من باب ِ " پیروی ِ ۷۲ نفر از فرد اصلح"

این روزا اینو زیاد دیدم، و واقعا احساس کردم یه چیزی می لنگه راجبش.

1. اون واقعه ای که شما داری انتخاباتُ کاندید اصلحُ باهاش مقایسه می کنی، توش بحث "اصلح" بودن نیست. بحث "انتخاب" نیست. بحث "پیروی بی چون و چرا"س. بحث بین حق و باطله. بحث سیاه و سفیده.

2. این نوشته، کاملا داره دو تا قطب "مذهبی و طرفدار رئیسی و حق" و " غیرمذهبی و روشنفکر و طرفدار روحانی و باطل" به وجود میاره که خب !! ینی داره میگه ماهایی که امام حسینُ قبول داریم، پس رئیسیم قبول داریم و کسی که از رئیسی طرفداری نکرده، پس عاشورا و امام حسین و همه ی اینا رو زیر سوال برده ! همین کاراس که میشه زده شدن ِ یسری از دین.

- این ۶۰۰ مینه.

چی کا کنم الان

خیلی قشنگ دیوونه شدم. ی لحظه هوس کاپ کیک و کیک اسفنجی می کنم،

یه لحظه هوس لازانیای پررر گوشت. حتی الان ساعت ی رب ب چهاره وُ وقت ِ لازانیا درست کردنم نیس.

زرنگِ کی بودی تو.

اکسپت نمی کنن، ولی بقیه باید اکسپت کنن. می خونن، ولی بقیه نباید بخونن. می گن ، ولی بقیه حق ندارن بگن.

اینا رو میشه همه جا دید. مصداقاشم تو اینستا و بلاگ و توییتر دریابید تااا سر عقیده و سیاست.

الان.

ببین الان دو حالته،

یا بنزین می ریزن رو این آتیشُ یه انفجار خفن داریم که تا چند وقت باد خاکسترا رو این ور اونور می بره، یا یه آبی می ریزن روی این آتیش ِ شعله ورُ تموم.

میدونی چی میگم ؟

آدما دوس دارن خاص باشن، و برای خاص موندن از چیزی دریغ نمی کنن. شاید یه ویژگی فطری باشه، ولی گاهی اوقات تلاش هاشون در جهت خاص بودن آزار دهنده میشه.

595

چی می کنین شما ها ؟ چی میگین؟ چرا می توپین ؟ چتونه ؟ :/

594

وقتی زهرا دعوا می کنه یا بحث یا هر چی، ینی به اینجاش رسیده. ینی دیگه نهایتِ اینکه رژه بری رو عصابش.

هیچ وخ فکرشو نمی کردم

ی روزی، وقتی بفهمم به حسابِ اسماس، سه تا غذا سفارش بدم و باهاش برم آرایشگاه موهاشو کوتا کنه.

592

میگم منو میشناسی ؟ میگه نه. میگم من نوه تم. میگم می خوای بلند شی ؟ داد می زنه نمی تونم بلند شم. نمی تونم.

برای اولین بار دستمو میندازم دور گردنش. برای اولین بار میگم : قوربونت برم چرا گریه می کنی؟ اعتنا نمی کنه. گریه می کنه. خیلی.

پس لرزه.

من نگران پس لرزه های این زلزله بودم. ک خب، واقعا عصابم ضعیف شده. ینی با کوچیک ترین حرف. پوف.

پی اس اینکه اون پس لرزه و زلزله و اینا، ی مَجازه، جدیش نگیرین.

اگه داشته باشی.

انقد می شناسمت که میدونم مثلا از بین اسمِ ۵۰ تا وبلاگ کودومشون مال توعه.

و تو اومدی.

میاد روزی که،
بشه کوله بندازیم بریم از مشرق به مغرب ِ زمین، و احدیَم کارمون نداشته باشه.

تتلو.

برای کوبیدن آدما از زمان حالشون استفاده کنید، نه گذشته.

آینده ای دوور، دوور.

+ مامان شما سر جریانای 88 بودی ؟

- بودم فندق مامان، ولی 10 سالم بود. نمی تونستم بفهمم چی درسته چی غلط.

روزای بعدا.

من از این حجم از تغییر می ترسم. ی لحظه زمان و نگه میدارین من با ریز و درشتشون کنار بیام ؟

ردپای علوم انسانی.

+ برادر ارتشی! چرا بردار کشی ؟

- مفتعلن فاعلات، مفتعلن فاعلات.

584

تحمل من واقعا این روزا سخت شده. اگه کسی بار این سختیُ به دوش می کشه شخصا ممنونشم.

ترازو ی اعتماد من بهم خورده.

اینجا، یک جور وبلاگ شخصی ست. نه از آن هایی که آدرسش را به هر وبلاگ نویس آشنایی بدهم. و واقعا اگر آدرسش را دادم، اعتماد داشته ام. ولی الان.

خودتان بلند شوید، بروید، و در را هم پشت سرتان ببندید. حوصله ی شنیدن "وای دختررو نگا چقد خودشو می گیره" تان را هم ندارم.

پی اس اینکه لازم است بگویم با "همه" نیستم ؟

برای چند لحظه.

امروز، برای چند لحظه، شدم بی شعورترین آدمی که از خودم سراغ دارم، و اقرار کردم که دیگر دلیلی ندارد این آدم را دوست داشته باشم. و خب، مرد. این آدم برای من تمام شد.

کنترل کو؟

میوت بهترین گزینه س، وقتی گزارش خبری ایران راجبه انتخابات شرو میشه.

ول کن داداش.

وقتی تو کل استوریای اینستات، چشاشون آهو عه، دماغشون خرگوش.

579

از نعمتایی ک امروز بهم داده شد، فراموشی بود.

578

+ چی خیلی اذیتت می کنه ؟

- رو بازی نکردن، وقتی دارم رو بازی می کنم. زرنگ بازی درآوردن، وقتی دارم صادقانه رفتار می کنم. حتی در کوچکترینُ لوس ترین چیز ممکن. اعتماد نکردن، وقتی دارم اعتماد می کنم.

بعد از من،

هیچ وقت نذارین خانوادم اینجارُ بخونن.

شرح قصه.

واقعیش اینه که وقتی که کشتی من شکست، خب، همه دیدن و ناراحت شدن. الان، اون موقه ایه که تیکه تیکه شده، غرق شده، و تیکه هاش دارن می رسن به ته اقیانوس. نه کسی می بینه، نه خودم حس خاصی دارم. فقط یه وقتایی، شاید اون غرق شدنه اذیت کنه. یه وقتایی.

50 درصد.

ی روزی میام و همه ی این حال و احوالاتمو می کوبم تو صورتتون. من نکوبم، یکی دیگه می کوبه.

نقطه ی ضعف.

آخه تو می خوای همدردی/محبت/مهربونی کنی هم، گند میزنی به شخصیتُ غرورُ همه چیِ آدم.آره.

تمومش کن دیگه.

نه . نه . نه . این به بقیه هیچ ربطی نداره.

پی اس اینکه ماه روشنم؟ آرامش ِ دل من؟

تارُف.

میگه : توییترت هنوز رو گوشیم لاگ اینه، میشه بمونه من بخونمش ؟

میگم : حله. [ استیکر ِ کندن مو ]

571

اگه قرار باشه یه روز، فقط یه چیزی از زندگیم بردارم ببرم توی ی جزیره، هیچ آدمیُ نمی برم. حتی مامان بابارو.

570

امروز، دوباره نفس عمیق کشیدم، دوباره حس های بد را کشتم. بعد بدترین آدمی که از خودم انتظار داشتم تبدیل شدم، و به تصور ِ خراش افتادن ِ قلب بقیه خندیدم. بعد شدم یک روان شناس که رفتار خودم را تحلیل کردم و خب، بعد هم دوباره خود اصلیم شدم و گفتم : بقیه که تقصیری ندارند ! [ ناگاه ندا آمد که شاید دارند، دارند ، دارند :d اما، ندا را خفه کردم. ]

میدونی چی میگم ؟

انرژی از آدمی به آدم دیگه منتقل میشه، حتی انرژی منفی. و این هیچ تناقضی با اینکه هر کاری کنی آخرش همون سرت میاد نداره. و خب، این یه اصل ترسناک، و در عین حال امیدوارکننده س.

وقتی در آستانه ی جوانه زدن بودند.

من امروز، حس های بد را با نفس های عمیقم در نطفه خفه کردم.

[استیکر ِ دست های مشت]

جشن.

خودم را پیدا کردم. کمی تا قسمتی. حالم بهتر و بهتر شد. الگو هایم را هم دیدم. و خدا را واقعا شکر کردم بابت راهی که مرا گذاشت تویش :)

اونا.

اونایی که می خوان روان شناس بازی در بیارن. اونایی که روی نک پاشون بلند شدن و بقیه رو دست به سینه می بینن. اونا.

چه بر من میگذرد.

امشب، باید بریم جشن. فردا هم من باید برم. روان شناسیمم مونده. و چه کنم ؟ کاش سر منم مثل خانوم ل. انقدر شلوغ بود ! نه هر شلوغ بودنی. از اونایی که خانوم ل. وقتشو پر می کنه.

564

داداش حالا شما این "اکسپرت اورینتد" و ول کن.

563

آن جمله های آن کنار را می بینید ؟

من خودم شک ندارم که خودم آن جمله ها را نوشته ام و از جایی برنداشتمشان. ولی این چند روز خیلی با آن جمله ها ، در وبلاگ های دیگر مواجه شده ام. و خیلی بامزه است :) هوم.

یا نور الله الذی یهتدی به المهتدون !

همه ی این منجلاب ها ُ باتلاق ها ُ لجن ها ُ چرک ها ُ زخم ها ُ عفونت ها از جایی شروع شد که من دیگه برای شما نامه ننوشتم. ممنون از توفیقی که دادین پدر. تولدتون مبارک.

فندق ِ مامان !

فندق ِ مامان ! نور چشم من !

امروز از آن روزهایی بود که می توانم بنشینم برایت تعریف کنم و بعد تو حیرت کنی که عههههه ! جدن ! و من با لبخند بگویم که جدا :)

امروز با بچه های کلاس قرار گذاشته بودیم که برویم متروی شادمان، و گل پخش کنیم :) البته با ۷ نفرشان :) و در طی یک هماهنگی یک هفته ای، امروز گل ها و روزنامه ها رسید دست نرجس، و همگی رفتیم خانه شان و شروع کردیم به پاپیون زدن :) و ناهار را هم همان جا، مامان نرجس به خوردمان داد و ساعت ۴ و نیم هم رفتیم دمِ مترو. واکنش ها متفاوت بود. منفی داشتیم. مثبت هم. خیلی ها که فکر می کردند مثلا از طرف ستاد انتخاباتیِ کاندیدی چیزی هستیم :! ولی خب، خیلی خوب بود. خیلی.

. قطعا کلاس ِ مدرسه نه !

. فندق ِ مامان ِ آینده ! آینده ای دوور، دووور. 

. برای نیمه شعبان.

تصمیمات کبرا

من واقعا اجازه نمیدم دیگه،

کسی اذیتم کنه. یا نمی ذارم دیگه کسی بخواد غرورمُ له کنه. واقعا ازین به بعد، حتی اگه زخم شدم، خودم جعبه چسب زخممُ باز می کنم. و اگه قراره کسی آرامشُ تزریق کنه تو رگام، اون خودمم. میدونی که چی میگم ؟

پارت چهارم ایز ورکینگ

خب، خونه ی ما،

اولین شبیه که تو این ی ماه منو جدا خوشحال می بینه. ینی خب، واقعا یه شبایی بود دوست داشتم زودتر بخوابم تموم شه. امشب، نه :)

پی اس اینکه می خواستم اینو اینجا ننویسم، ولی بعد گفتم اصن منطقه امنه خودمه. دوس دارم راجبه شبای سختم بنویسم.هان ؟ :)

این یه پست ناله بود. عوض شد.

پارت چهارمش داشت فِیل می شد.

ولی خب دوباره تصمیم گرفتم جعبه چسب زخممو باز کنم.

من چرا انقد دارم خودمو اذیت می کنم ؟

من امروز یه بار تا مرز گریه رفتم و برگشتم. ولی بازم می تونم بنویسم، رو به بهبود، پارت چهارم.

رو به بهبود. پارت سوم.

تو چشم ی آدم که نگا می کنم، سعی می کنم همه ی ِ کاراش یادم بیاد. بعد، میگم که یادم باشه که نه یه بی شعور ِ قدرنشناس باشم، نه کسی که به آدمای بی لیاقت محبت می کنه. تازه فهمیدم آدما حتی از همین هیفده سالگی، میتونن بی لیاقت بشن. گفتم ؟ امروز حالم بهتر بود. دیشب سر یه عقده ی یه ماهه رو باز کردم و خب، طبیعتا سبک تر شدم !

555

یه دایره می کشم و میگم : ببین ! اینجا منطقه ی امن ِ منه. هر کی توی این دایره ست میتونه منطقه ی امن منُ بخونه.

ولی اونی که بیرونه، حتی نباید نزدیک این دایره شه.

حالا توی تمامِ این اتفاقاتُ حسُ حالِ له و لوردم،

فقط چند نفر توی این دایره باقی موندن. شاید کمتر از انگشتای ِ ی دست.