1191

موضع همیشگیم پایدار تر بوده. برمیگردم به همون.

1190

در موقعیت فعلی، تکرار می کنم موقعیت فعلی، برای هیچ کسی هیچ کاری نمی کنم مگر خودم. الان خود من به یه چیز آرامش بخشِ عمقیِ قابل نفوذ به لایه های عمیقِ روح نیاز دارم. خود من. فقط.

1189

کولیِ حساسِ نفهمِ بی شعور قدر نشناس.

#شخصی

حالم داره از این موجود حساس نفهم بهم می خوره

1187

حالا که من از جام بلند شدم، میگه خیلی وقته نشستی داری گند می زنی به همه چی. همین حالا که اومدم بنویسم بلند شدم.

1186

زمان برگرده. برگرده از اول زندگیم جبران کنم.

1185

خودشون بیرون نشستن در حالی که پاشونو انداختن رو پاشون به رینگ نگاه می کنن و میگن : ای بابا بزنش دیگه! چرا دست دست می کنی؟ انقد سخته؟

1184

در حال حاضر حالم می تونه از چیز های متفاوت بسیاری بهم بخوره.

#شخصی

نگو. نگو. اعصابم خورد میشه. تو نمیدونی.

1182

من هیچ حسی نه به انقلاب و نه به این کشور دارم. این احساس منه و قاعدتا به کسی مربوط نیست.

1181

دیگه چی بگم؟

1180

میگفت وقتی خدا یه چیزیو میده و خوشحالی، یه چیز دیگرو می گیره. دنیا همین جوریه. و من داشتم به خوشحالی ِ معلقی فکر می کردم که کاملا دست خودم بود. و هست.

1179

بعد چن روز.

اند یس گرل، کیپ فایتینگ :)

*این از اون دسته پستای حاشیه ای با لحن عامیانس که توی وبای دیگه عم هس. و نمیدونم چی باعث میشه حوصله کنید که اینارو بخونید. پس به طور راحتی ببندید صفحه رو*

دوست داشتن و محبت کردن و احساسات داشتن راجع به دوست و اینا باید بی توقع باشه. مثلا من در تعجبم هنوزم ازون دعوا و توقعات بی جای خودم. اون موقه عصابم خورد بود و کافیه که اعصاب و روانتو یه چیزی خراش بده تا حساس و ننر شی. به هر حال. من ازون دسته آدماییم که آدمای 30 درصد برون گرا و 70 درصد درون گرا رو ستایش می کنم. بابت احساسات سر به مهرشون. ولی اینجوریم که باشی ، هر از چند گاهی باید یکیو بیاری کنارت، دونه دونه احساساتتو در بیاری، دسمال بکشی، بهش نشون بدی و بذاری سر جاش. مثه اون موقه که آناستازیا و مادربزرگش نشسته بودن خاطرات قدیمو می دیدن. البته موش نخوره منو که مثال کارتونی زدم براتون ولی این کارتون ایز مای فیوریت. و هنوزم حاضرم ببینمش. خلاصه که شکر برای پیدا کردن یکی دو تا آدم اینجوری تو زندگیم که میشه باهاشون شیر کرد اون جعبه ی سر به مهر خاک گرفترو. البته تازگیا مشخص شده که قرار باشه یهو احساساتم فوران کنه سر دوستام، دیگه خدا میدونه کی خاموش شم. البته من همونی ام که یک سومم همینقدر احساساتیه و دو سوم بقیه م، خلاف این. ولی خب شایدم پارادوکسی به حساب نیاد. هو کرز؟ حالا بگذریم، اصن چیزی که می خواستم بگم اینه که - و هیچ ربطیم به خطوط بالا نداره - اینه که"من" باید بلن شم. و هیچ دستی منو نمی گیره که بلندم کنه. هیچ انرژی ای به من منتقل نمیشه. هیچ کسی هیچ کاری نمی کنه و بی توجه به دختری که وسط پیست افتاده زمین، همه میدوان و دستو پاشو له می کنن. اگرم خیلی دلسوز باشن از دور با نگرانی و ترحم فقط نگات می کنن. هیچ کس جلو نمیاد و دستتو نمی گیره. تو باید بلند شی و ثابت کنی که زمین خورده ها هم میتونن ببرن این بازیو. حالا خودت بلند شو، و دستتو بده به خودت، و بلند کن خودتو. جلو رو نگا کن، هیشکی نیست. تویی و مسیری که باید بدویی. حالا بدو. مثه اسب بدو :) حالا ببین منو، میدونی چیه، همین روزاس که پست می کنم من بلند شدم. زانوآم خراشیده و خون میاد ولی من بلند شدم. بقیه از من جلو زدن ولی من بلندددد شدم. آهای من بلننند شدم. منتظرم باشین و بی پرود آو می :)

*مثه اسبو صبا گفته. ازون اسکی رفتم.

مهربان خدا!

اوضاع بینمان چگونه است؟ شکر آب؟ رهایم نکن. همین. اگر رهایم کنی، سقوط می کنم. به اعماقی که انتهایی ندارد.

نوشت و چه خوب نوشت

چرا من بیخیال شده ام؟ نکند بی هوشم؟ نکند خوابم؟

*قسمتی از وصیت نامه ی یک شهید جوان. کپی شده. شاید برای بعضی هیچ چیزی نباشد و ساده ترین بخش آن وصیت نامه. ولی این دقیقا سوال هاییست که ذهن من - با ادبیات خودش - بارها از من پرسیده*

انگار با فیلترینگ کار به جایی می رسه. آره فیلتر کن

*کلیک کنید رو عکس*

1174

I lost. Again. N again N again. and I'm tired of "again"s. But I've still got a lot of fight left in me.

تاسف

ننگ ما

ننگ ما

صدا و سیمای ما

1172

صدا سیما پخش نکرد هیچی. هیچی نگفت. فک کردن با خفه کردن راه به جایی میره.

فندقِ من! اینجا شلوغ است !

از آن شلوغ هایی که معلمت خواهد گفت : از مامانتون بپرسین یادشه دیِ 96و 

1170

واکنش مسئولین کشور دقیقا مثه بیلبورد کردن جمله های قصار توی خیابونای بزرگه. بی ارزش، بی تاثیر، لوث، جهت اینکه یه چیزی گفته باشن.

دهان باز، چشم های گرد

در حیرتم از احساسات حس شده و بروز داده شده ام.

کاری که پیش دانشگاهی با آدم ها می کند

شکننده، آسیب پذیر، لوس.

اعلام وضعیت کشور

قاراشمیش

مملکت

راجبه چیزی که در حیطه ی اطلاعات من نیست، "تحلیل" نمی نویسم. هر از گاهی دو خطی حدسیاتی چیزی.

* دقیقا منظورم از تحلیل، متن های هزار خطی با رویکرد " برید کنار تحلیلگر سیاسی اومد"عه.

در وبگردی ها چه می بینیم

* عشق درسی که وقتی دانشگاه ساعت 9 کلاس داره از عشقش 5 پا میشه

* دختر ترنسی که از همه متنفره

* تی ایی که تو کاناداس و از زندگیش راضیه

* دختری که شریف درس خونده و الان مهاجرت کرده

* یه دخترس که خیلی خوشم میاد از وبش تازه رل زده

* یه پسرس هر شب به کسی که دوسش داره شب بخیر میگه و صبم صب بخیر. تقریبا ب جز این چیزی نمیگه.

* یه زوج عاشق نمیدونم کجایی با یه لهجه ی خاص خودشون

* یه دختره که درگیره. خیلی درگیره.

* یه هکر یا یه چیزی تو این مایه ها ولی خیلی ..ام، چجوری بگم، فیک نیس.

* یه دختره که با یه پسره محرم و هم خونه بوده خارج کشور و الان عاشق اونه،

* یه دختره که سل داره و می جنگه

* یه دختره بود که اولش دوست بود بعد پشیمون شدن دوتاشون و باهمم ازدواج کردن. چادری شد سال پیش و دیگه ننوشت.

* یه روزنامه نگار که برای بچش می نویسه.

1164

مامان از مضرات کم خوابی - با توجه به شناختی که از من داره - میگه : مغزو کوچیک می کنه، حافظرو کم و پوستم خراب می کنه :))

گیری افتادیم

گفتم ببینمش

مگرم درد اشتیاق ساکن شود

بدیدم و مشتاق تر شدم

1161

امسال اگه شریفی ، خانوم شریفی عزیز، معلم ادبیاتمون نبود من قطعا اعصابم از ادبیات دائم الخورد بود. شکر.

برس به فریاد ما

تهران بریزه بیرون دیگه نمی تونن جم کنن

اعلام وضعیت

صلح مطلق.

It wasn't easy. At all

Cleared history. Deleted chat.

راجبش

چیزی نخواهم گفت. واکنشی نشان نخواهم داد. چیزی نخواهم نوشت.

1156

من میخواهم که -سعی کنم که - خوشحالت کنم. حتی یک لبخند.

1155

دست از این دامن کشیدن تیرگی می آورد ..

1154

توی خواب قول دادم به خودم که سال کنکورم برم اربعین. و اصلا فکرم نمی کردم گذشته باشه. ولی بیدار شدم، و یادم اومد.

میدونی مثه چیه

مثه اینه که از پایه ی ساختمون، دونه دونه آجراشو برداری. فعلا چیزی نمیشه، مگ اینکه به کارت ادامه بدی. اونوقته که می ریزه. ولی من ادامه نمیدم. نباید ادامه بدم. اینم می تونید بذارید به پای دغدغه های سطحی تینیجری یا یه ناراحتی عمیق، اور وات اور. آی دونت کر.

1152

Nothing to expect.

بی عنوان

من یک از هزارم، تو یک از یک.

اینطوریه که بزرگ می کنی

دختر به همین سادگی نیست. این حس و حالا خوب یا بد می خوان بهت یسری چیزا رو بفهمونن. باید بزرگ شی و بفهمی. بفهمی حقیقت چیه حق کجاس.

دست پرورده ایم :)

سر امتحان، صحیح غلط داده بود، توی یه جمله به جای "همه" نوشته بود "برخی" . منم زدم صحیح براشم نوشتم به هر حال اثبات شیء نفی ما ادا نمی کند. البته اینکه معلم فلسفه بود هم بی تاثیر نیست :)

1148

عزیز من، زندگی همینه. آپس اند دون.

1147

حالا که چک نمی کنی می نویسم، یا، شایدم چیزی ندارم بنویسم. Complicated. 

*چشم های خسته اش را روی هم می گذارد و می خوابد*

یادداشت هایش را که می خوانم، احساس می کنم که اشتباه کردم. و قابل جبران نیست. و همان حسی بهم منتقل می شود که صبح با شنیدن حرف های زینب درباره ی ایده های دفن مردگان ناشی از زلزله بزرگ تهران، بهم دست داد. 

1145

فکر کنیم دیگر باید این بخش از زندگی را بالا بیاوری، و رد شوی و دیگر بر نگردی. بترس. بترس.

فندق مامان !

گاهی وقتا باید لت ایت گو و بعد یه مدت برگردی بهش. گاهی وقتام باید لت ایت گو و دیگه برنگردی. دیگه برنگردی.

فندق مامان !

میدونی چیه؟ هر کی یه مدلی داره، که باید بتونی باهاش بسازی. و باید به مدل آدما عادت کنی. سخته، بفهمی یه کاری روتینِ یه آدمه، یا براش نا بهنجاره. مثلا نمی تونی به کرم کارامل بگی فقط برای من شیرین باش. کرم کارامل شیرینه، این مدلشه. میدونی چی میگم؟

آمار اینا دقیق تره

یه سگه داره پارس می کنه، دوباره میخواد زلزله بیاد ؟

یه یادداشت از خاور خانوم گلچین رسیده :)

قشنگ رفدم بالا منبر. وای یاد زامیاد افتادم تو دیوار به دیوار رفته بود پشت بلند گو :) قشنگ همونم :)