973

بعد کنکور، تاریخ شناسیمو از وسط جررر وا جر می کنم. جغرافی پیشمو سلام نظامی میدم میذارم کنار.

972

آقاجونو بردن آی سی یو. پدر دیشب رسید خونه. خیلی دردناکه. ریه هاش عفونت کرده. هر وقت به جمعه فک می کنم اعصابم خط خطی میشه. زهرا نمی فهمید من چقد دوست داشتم برم سینما. واقعا نمیفهمید. امروز میگفت تو نمیری آخر سینما، گفتم میرم! گفت نمیری. و من دور شدنو حس می کنم. و این حقیقت که احساساتم باید به خواهر نداشته ابراز بشه، اذیتم می کنه. کولی بازی نیست، شاید یه جور تیپ شخصیتیه.

نات ستیزفاید

الان که رسیدم خونه، رتبه ها اومد.

هیت یو. ریلی.

اوه تاریخ شناسی، تاریخ شناسی عزیز، این نکبت ملعون.

969

جز همین حرفای تکراری، چیزی برای گفتن نیست، همون روتین.

968

تا کی ادا در آوردن؟ اه. [ بخش سیاه ذهنم را خالی می کنم اینجا، من به این سیاهی که این وبلاگ است ، نیستم. ]

شخصی

وقتش است که دیگر نترسم. هر چیزی که باشد.

966

باران میبارد. باز بهتر است از هوای خشک و سرد. چراغ ها خاموش است، جامعه شناسی توی کیفم دهان کجی می کند، من به آدم ها فکر می کنم، به تفاوت ها، به ترس ها، به حسادت ها، به تازگی ها. به شروع شدن تقریبا سراشیبی زندگی. سراشیبی ای که از دنیای دانش آموزی درمی آیی، از "من" بودن در می آیی، از بچه بودن در می آیی. سراشیبی هولناک بزرگ شدن.

965

کانفشن : یک شب در درون خودم مثل مغول ها، مرز های حریم شخصی را له کردم. 

964

کثافت از سر و روی تهران می ریزد. جهان بالا نمی آورد این حجم از کثیفی را؟ کاش بیایی، بباری، که قدم میزنی مثل ما، که توام روی کره ی زمینی، که همینجایی.

963

نمی خواستم ساعت دوی نصفه شب پست بگذارم ولی کلمات به زور خودشان را می کوبند به کیبورد و بعد خفه شان می کنم. دلم می خواهد بنویسم، ولی.

962

ای کاش پرنده بودم تو فصل سرما، مهاجرت می کردم به یه جای گرم. پر آفتاب. خط استوا. اسماءم به منقارم می گرفتم می رفتم.

و علی بن الحسین

شما جوان بودید، پسر بودید، زیبا بودید، اشبه الناس خلقا، خلقا و منطقا برسول الله بودید. شما پسر پنجمین کسی بودید که جهان بخاطر معصومیتش از هم نپاشید. شما پاک بودید. گفتم دیگر ؟ جوان بودید. جوانی است و هزار تا درگیری مختلف. اما شما جوان بودید، بدون درگیری، با خلوص، شهید. چقدر قشنگ.

غرغرات، تنفرات، جوابیه و یک سری چیز بی ارزش دیگر.

.

تکمله به نامه های قبلی.

آه دختر جوان ! چرا فکر می کنی من ناز می کنم ؟ در احساسات من تنها چیزی که نیست، ناز کردن است. آن هم نسبت به تو. من ناراحت بودم ! [ مشتش را به دیوار نه - به بالش می کوبد. ] بیلیو می که من غم عمیقی را حس می کردم. البته غم عمیق نه حالت ناله ها، نه. منظورم ناراحتی کوچکی ست در اعماق وجود که اصلا معلوم نیست. مثل همان "دراکولای غمگین در من" . اما چه کسی جز توی تغییر کرده، اسم این ها را ناز کردن می گذارد ؟

[ تکمله بر وزن تفعله. وزن دیگه ی باب تفعیل. میرابی تاثیر خودشو گذاشته.]

958

میرابی، از وقتی با آستین کوتا دیدمت دیگههه اون ابهت سابقو نداری. البته اینو که میگم، میدونم فردا از دماغم درمیاری.

957

به من می گوید تو ناز داری. و از این قربان صدقه ها. قرار شد سه شنبه بروم پیشش. ناراحت کننده است که دیشب هیات تمام شد و امشب جایی برای رفتن ندارم. جایی که دوستش داشته باشم. با صبا کلی فکر هایمان گذاشتیم روی هم و آخرش یک وویس بیست ثانیه ای فرستادم برایش و این روش جواب داد ! حالا ببینمش می گویم که دختر جوان ! تو هر چقدر هم که بروی و هی دور و دور و دورتر شوی، باز هم جای خالی دوستی که سایه ات را دنبال کند را حس می کنی. مگر من حس نکردم؟ من جای خالی تو را عمیقا حس کردم، جای خالی صبا را حتی در کم پیدا بودنش حس کرده ام، جای خالی زهرا را ! - اگر دور باشد.

گفتم که قرار است سه شنبه بروم پیشش دیگر؟ قرار است همه ی فیلم ها را آماده کند و کلی چیز برایم تعریف کند و من خرس گنده نتوانم خودم را جمع کنم و به قول صبا عر بزنم. و بعد به خودم بگویم کام آن به خودت بیا ! و بعد صبا بگوید به خودت نیا گریه کن ! این اتفاقی ست که خواهد افتاد. با شناخت 17 سالو پنج ماهو چهار روزه ای که از خودم دارم می گویم. الکی که نه.

بی قائده نوشتن ها را که می بینید ؟ از جمله ای به جمله ی دیگر پریدن. عاح وقت استراحتم گذشت. بروم سر درس و مشق و زندگیم. بقیه اش باشد بعدا.

956

آجرک الله یا صاحب الزمان فی مصیبت جدک الحسین ( علیه السلام ) 

955مین به وقت تاسوعا.

تو این دو ماه - و مخصوصا این دو روز - یکی هست، و واقعا باید باور کنیم که روی همین کره ی زمین "هست" ، و عذابی که قلب و روح و وجودش می کشه بی انتهاست. و همون کسیه که به یمن وجودش همه ی اهل زمین روزی می خورن. شاید کوچک ترین کاری که میشه کرد این باشه که برای آرامش دلش هر کی یه آیت الکرسی بخونه. فقط برای آرامش دلش.

و چه قدر قشنگ اگه بتونیم به بقیه ام بگیم.

شخصی

میدونی چی فهمیدم؟ میدونی توی روز دوم از ماه ششم هجده ساله بودن چی فهمیدم ؟ اینکه چه اختلاف نظری وجود داره و چه فرقی هست بین ما و چه مشکلاتی میتونه به وجود بیاد و هنوز نیومده. برس به فریاد ما.

953

بزرگ میشی، تغییر می کنی، سیر عوض شدن بشریت و می بینی، آدما رو نجات میدی، نگران نباش.

چرت و پرت با ذکر چند خط مثال.

دیشب خیلی خوب بود. خیلی زیاد. امروز ، تولد مامان یادم رفته بود. ولی تولد ها چندان اهمیتی ندارند. بیشتر از همه، تولد خودم. حالا جدا از تولد مامان، دیشب خواب عاطفه را دیدم، زنگ بزنم و حالش را بپرسم و غرورم را بگذارم زیر پا یا صورت مسئله را پاک کنم؟ خب. صورت مسئله. صورت مسئله را نبینم اصلا حالم بهتر است تا دیدنش، حل کردنش و فلان. ترس نیست. من فقط سعی می کنم اوضاع را در حالت تعلیق نگه دارم. چون این ممکن، هیچ وقت موجود نمی شود.پس ممکن بودن بهتر تا معدوم بودن. البته معدوم "بودن" معنی ندارد. معدوم که چیزی نیست که "باشد" ! ولی خب در مثل مناقشه نیست. زینب و اسماء همیشه می گویند. البته هیچ ربطی نداشت ولی حالا داشتم می گفتم که این مسئله،  یک چیز معلق در هواست که ترجیح میدم همان طور معلق بماند تا اینکه بیفتد زمین و بمیرد یا مثلا برود به آسمان ها و آنجا خفه شود. چرت نگو دختر. برگردیم به بلوط همیشگی.

شماره ی 951. در حال گذران روزهای پیش دانشگاهی بودن.

پارسال با عاطفه رفتیم، امسال دارم با نرجس میرم. کی فکرشو می کرد؟ بعد میدونی چی یادم میاد؟ قاسمی رو وقتی میگه کارای خدا این طوریه. و یه وقتا فک می کنم اگه کارای خدا اینطوریه که نقطه ضعفای ادمو نشونه میره، بدون کمک ، من زمین می خورم. هر چند کمک هست. بزرگترین کمک دنیا هست. اونی که نیست، منم.

داشتم به نرجس می گفتم خودمو تنبیه می کنم نمیام. گفت اگه نیای ینی یکی دیگه تنبیهت کرده و توفیق اومدنو ازت گرفته. خدا مقیل العثراته. میرابی همیشه میگه. میگه لغزش ها رو جبران می کنه. اَقِلنی عَثرَتی.

950

ولی کسی که میتونه دل ببره، میتونه بکَنه ، میتونه ول کنه ، واقعا قابل تحسینه. قابل تحسین افتاده تو دهنم. چند وقته یادم میره افتاده تو "دهنم" درسته یا افتاده تو "زبونم" :|

949

امشب بالاخره میریم روضه. پوف. خداروشکر. البته دیشب رفتیم. ولی امشب همون که همیشه میریم.

بخش تاریک ذهن چه می گوید

یه ماهه نمی گه مردم یا زنده.

947

من اگر حق داشته باشیم تو این دوستی، فقط دوازده صدم درصد گله کنم، کل دوازده صدمو گله می کنم. کلشو.

946

یادم نره.

تشییع جنازه. گرمایی که زهرا توش کلافه میشه. میزبان پایه ها. اون خانومه. بچه های پیشو ویژه دعا کنین. در کمال شعور گف هر کی می خواد بیاد تشییع جناره. بعد از ظهر. با ماشین توکلی. سکیوریتی ها. مامان حسانه. خواستگار حسانه. به مهشاد چی گف. نماز. بدووو بعد نماز. شعار معار. امنیتی. جالب. ادمای عجیب. خدا حفظتون کنه. موفق باشین. نشنیدم ولی میگن ادامش "راهتون یادتون نره" هم بوده. هماهنگی حاج خانوم :) .خونه همون حاج خانوم مذکور. شام. سبزی. دوغ. زینب و نرگسم بودن. میرابی. دختر میرابی. دختر ال رسول. ماشین ال نود. در واقع سمند. فرهان. کاکاعو. اسماء کاکاعویی. خوابیدن بچه. بیا قرارمون یادت نره. محمدی کیه. نگران نباشبن پیادتون نمی کنم. میرابی با استین کوتاه. خدا به داد بچه هات برسه. به من رفته. ما که باباشو ندیدیم. خونتون کودومه. میگمااا.

945

داشتم افسردگی می گرفتم کم کم از بی حرف زدنی :)

944

باید مرا ببخشی و صفحات قبلی را پاره کنی و به روی خودت نیاوری که 99 برگ از این دفتر صد برگ را سیاه کرده ام.

943

چیزایی که باید برات تعریف کنم : دردناکه که رفته داشنگاه و حتی بهم زنگ نمی زنه. پاکت. میرابی. چقد دلم می خواد ی روضه ای چیزی برم. سیما یه اس ام اس بلند بالا نوشت. آی ریلی نیدد یو. اون که رفته که رفته. و اینکه بچه هامون پنج شنبه قراره کجا برن.و همه ی چیز های روزمره ای که شاید هیچ وقت برای هیچ کسی تعریفشون نمی کردم. راستی یه ویدیو از محمدی نژاد پیدا کردم، یادم باشه برات بفرستم.

942

عی بابا. رفتی که رفتی ؟ حاجی حاجی مکه ؟

رمز را می دهم اگر حوصله ی ناله دارید

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

940

نات ا گود دی.

میرابی، تو آن بلای قشنگی که !

دارم فک می کنم اگه امروز سر زنگ میرابی می رفتم، یه مهر داغ می زد رو پیشونیم، کف دستامم با ترکه سیاهو کبود می کرد که آره، چهار شب که تستا تو نزدی، درس سه رم که هیچ کاریشو نکردی، خلاصه عربی یکم که ننوشتی، جزوتم که تکمیل نکردی. آخرم به عنوان سرگروه خطاکار، دارم می زد به ستون وسط کلاس که برای سرگروهای دیگه درس عبرت شه. آخرم اضافه می کرد "حالا هی بگید میرابی بد اخلاقه."

938

پیش دانشگاهی ها، حق ندارند همیشه عصبی باشند.

شخصی

گاهی به این فکر می کنم که اگر کوتاهی هایی که من در مقابل او کردم، او در مقابل من انجام می داد، رهایش می کردم و می گفتم که دیگر به من هیچ تعلقی ندارد.

936

یه برگه لازمه که همه چی روش نوشته بشه، معلوم بشه، نموداری بشه و ذهن مرتب بشه.

935

خوشحالم که گفتی "بیا با هم دوست شیم" . سنس آو هیومر دار بامزه جان. تولدت مبارک.

934

تولد آدمای هفته آخر شهریوری زندگیمو فراموش نکردم، و این قابل تحسینه.

933

شرایط عوض می شوند. در حد همین مجمل که تو خود حدیث مفصل بخوان ازش.

932

الان رفته دانشگاه :)

931

نخست دیر زمانی در او نگریستم

چندان که چون نظر از وی باز گرفتم،

در پیرامون من همه چیزی به هیات او در آمده بود

آنگاه دانستم که مرا دیگر از او گریز نیست

[ و اگر ده دفعه این را پست کنم، دفعه یازدهم هم پست می کنم ]

930

هذا من فضل ربی

929

تو یاد دادی زندگی کردنو به من

تو قصه گوی داستان من بودی

یادت نمیاد؟

928

می فرمایند که : دلم واست تنگ شده نادان.

927

بهتر است شعر های شاملو را با حالت مظلوم و مهربان بخوانم،

یا لبخند بزنم به یک آدم نا آرام پر تلاطم

یا برای دوستی که از دست داده ام، گرد غم بپاشم روی احساساتم؟

926

ما هم چنان دوره می کنیم

شب را و روز را

هنوز را

روتین دوست داشتنی

اعتماد کردن. وصل بودن. تلاش کردن. بعد چن ساعت درس خوندن بیرون اومدن از اتاق برای سریال تی وی. کنار اومدن. صبا ی دانشجویم. زهرا ی مهربانم. حرفای تو سرویس. امیدوار بودن. دوباره کنار اومدن.

می روند پیش صاحب هایشان