هم اکنون به این نتبجه رسیدم که حاج آقامون :| نباید از این مردای باشه که وقتی سرشون کلا میره یا باید حقشونو بگیرن، سری محلو ترک کنن و در برن. ترسوی بزدل :| وگرنه بنیاد خانواده جدا می ریزه بهم :| حالا واس ما که اینطوری نیس خدا بخواد. خدایا این آدما رو از لیستت خط بزن یه شجاعشو بذار برام. فدایت.
نخست دیر زمانی در او نگریستم
چندان که چون نظر از وی باز گرفتم
در پیرامون من، همه چیزی به هیئت او در آمده بود.
آنگاه دانستم که مرا دیگر از او گریز نیست.
[ شاملو ]
وقتیییی گریباااان عدم، با دست خلللقت ، می درید
وقتییی ابد، چشم تو رااا پیش از ازل می آفریید
وقتی زمین ناااز تو را در آسمان ها میییی کشید
وقتی عطش طعم تو راااا با اشک هایم میی چشیید
خب؟
من عاشق چشمت شدم.
این نهایت نهایت نهایت عاشقانس. باور کن.
"لیو" با اکثریت آراء چین و چروک های مغز تصویب شد.
ینی اینطوری میشه که "لیو و بلوطش"
احوال پرسی و این ها مال من و تو نیست. ما با چشم هایمان باهم حرف می زنیم. پس به نامه نوشتن هم نیازی نیست ولی خب، الان که چشم هایمان را قرار نداده اند رو به روی هم، بهتر نیست چشم هایم را بدوزم به کیبورد تا لااقل انگشت هایم برایت حرف بزنند ؟
تو همون صدایی هستی که یه جوری صدام می کنی که نمیشنوم
تو همون صدایی هستی که وقتی چشمامُ می بندم می شنوم
من اینجا تک تک ذره های قلبم را می ریزم توی قالب کلمات، برایت می نویسم،
و تو باید تک تک ذره های قلبت را بکنی چشم، تا بتوانی بخوانیشان.
مترجم باش هر چی ا فیلم بلد نبودمُ بهم بگو
عنکبوت شناس باش
چمیدونم
خب،خوبه دو تا دست داری، منُ دخترت دعوامون می شد سر دستات :\ ولی جدا خوشبحالت، نگا از الان دارم عاشقانه میگم.
وقتی تو هستی، این پروانه ها هستن تو دل آدم ؟ شرو می کنن پرواز کردن و چرخیدن و آهنگ زمزمه کردن.
به سراغ من اگر می آیی ، [ای مهربان !]
با ماشینت بیا،
با استایل خاصت.
آن طور که دست چپت را - با آن ساعت دلبرانه ات - صاف گذاشتی رو فرمان
لبخند می زنی و با دست راستت بوق می زنی که بیا دیگررر.
فلن که اینجا همه چی نصفه نیمه س، چون خودت یه نصف ِ دیگه ی دنیای منی.و خب، نیستی.
[ردپای علوم انسانی : مرتبش کنیم، میتونیم یه قیاس شکل سوم ِ منتج درست کنیم. به عبارتی تو نصف دنیای منی، تو نیستی، پس نصف دنیام نیست.]
بودنت، مبارک منُ دخترت :d نمیدونم کی ای، دلم خواست مثلا امشب تولدتُ تبریک بگم. هان ؟
این روزها بیشتر از هر وقت دیگری دلم برایت تنگ می شود. من تا به حال این قدر خالصانه هیچ کس را دوست نداشته ام. هیچ کس را انقدر ساده دل تنگ نشدم. و این روز ها بار ها صورتم را در هم می کشم که کجایی، کجایی، کجایی !
اصلا میدونی چیه،
من نمیدونم کی هستی، درست !
ولی دلیل نمیشه بذارم کفشی جز کتونی ِ مشکی بپوشی.
ازینا که پایینش سفیده، کُلِش مشکیه. ازینا که اسپرته. میدونی که چی میگم.
روزت مبارک آقای آینده ی جان :)
حالا من چ بدونم کجایی.
با اینکه اصلا دیگه این بحثو دوس ندارم،
ولی دعا می کنم همسر آینده ی اینجانب (!) یه مادر شاغل داشته باشه
تا بفهمه دقیقا فرق بین همسر شاغل و خانه دارو.
عزیز ترینم،
یادم باشد به عکاس بگویم که یک عکس از چشم های خیلی خیلی معمولی من در حالی که زل زده به چشمان ِ قهوه ایت بیندازد. قابش کنیم. بزنیم به دیوار.
عزیزترینم سلام،
میدانی..
حال این روزهایم شده یک چیزی شبیه اینکه
نه می خواهم تو را داشته باشم، نه نبودنت را تاب میاورم.
هم تصورت می کنم، هم نه.
هم بی احساس ترین آدم دنیا تصورت می کنم، هم با احساس ترینشان.
هم می خواهم ببینمت، هم سعی می کنم دیدنت را بیندازم یک موقع دیگر.
می بینی؟
تو برای من شده ای یک تناقض که هم دلم می خواهد ولم کنی، هم نمی توانم ولت کنم.
شده یک بار در این دو راهی های بی سر و ته و تینیجری گیر کنی؟
من هر روز نامه هایم را برایت الکی پست می کنم و پستچی هم همیشه آنها را برمی گرداند.
چون من هم آدرست را می دانم، هم نه.
هم آشنا ترینی برایم، هم غریبه ترین.
خودت خسته نیستی ازین تناقض لوس مسخره؟؟
امشب میتونم با خیال راحت - شاید هم مضطرب - کتاب آگاتا کریستی جدیدمُ بگیرم دستمو تا خود شب بخونمش.
می شه هی به افکارم هجوم نیاری وسط درس خوندن و هی منو فرو نبری تو فکر و خیال !
هوم؟ میشه یا نه؟ با تو نیستم مگه؟
هیچ کسی نمیداند جز خدا
که بدون تو چقدر احساس میکنم {به قول نازنین} منطقه ی امن ِ کوچک ِ نقلی ِ دخترانه ام تهدید شده. حقیقتا ! {به قول فاخته}
از این تیپ های عرفانی و فلسفه و از این هایی که خودشان هم نمی فهمند چه میگویند بیزارم ! حس من همین بود که گفتم. بدون ذره ای چاشنی ِ عرفان و اغراق و اینها.
