روز بلاگرا

با اینکه عضو جمعیت ِ کوچیک بلاگرام، ولی مثه اونی میمونم که تو جمعا، میشینه یه گوشه، حرف نمیزنه، دستشو میزنه زیر چونش، از خنده ی بقیه می خنده.

خوشحالم که بلاگرم.

[ این یک پست انتشار در آینده است ]

885

من رفدم مشهد. خدافس شما. 

884

همیشه، از صبا و زهرا به طور تکراری طور گونه ی لوس طوری رفیق طوری، ممنون ام که با وجود پرتاب انرژی منفیای من به سمتشون، حوصلشون سر نرفته.

دیگه تقریبا آخرین متن درباره ی دوست از دست رفته، یا یدونه مونده به آخر.

باید باور کنی که من خیلی دوست داشتم می بودم و می دیدم که بهترین دوستم، لباس سفید خوشگل پوشیده و دست در دست شوهرش میاد تو. بعد همه بلند میشن، دست می زنن. ولی خب بلیط مون افتاده صبح روز جشنت. و ما نمی تونیم باشیم. بابا بهم گفت که بلیط و عوض می کنم که بتونیم/بتونی بری. البته نمیدونم من اونجا جایی دارم یا نه. ولی گفتم که نه نمی خوام باشم. باید باور کنی که من اصلا دوست ندارم تو رو ببینم در حالی که من توی جمع تنهام و دیگه تموم شده دنیای دخترونه ها و خندیدنا و همه ی اینا. من گفتم که نه، بلیط و عوض نکنیم. من ترجیح میدم شب کنار دریا باشم تا بغض کرده میون جمعیت. اصلا میدونی چیه، من مطمئنم اگه ببینمت می زنم زیر گریه. نزنم زیر گریه هم تو تک تک حالتای منو میشناسی. پس فک کنم زمان حل کنه همه چیزو. 

اصلا تو باید باور کنی که من خیلی دوست داشتم تو بله برونت باشم. من گریه نمی کنم. آیم استرانگ. آی دونت کرای. قوی. بدون گریه زاری. بزرگ.

882

خیلی از مافیا بازی بدم میاد. وبلاگی، غیر وبلاگی.

6.6

زهرای عزیزم !

تو همون کسی هستی که من دعا می کردم خدا به عنوان دوست بهم بده.

تولدت مبارک. رفیق هیژده ساله. 

880

هر روز صب که زود بیدار میشم و خیلی خوابم میاد، در حالی که توی آینه ی دستشویی به خودم خیره شدم، میگم باز میشه این در، صب میشه این شب، صبببب داشته باش.

879

صبام ملوم نیس از بعد از ظهر کجا یهو رف.

878

من باید چهارشنبه ای که اومده بود انتخاب رشته کنه، باهاش عکس مینداختم. مثلا به عنوان آخرین عکس یا یه همچین چیز غم انگیزی.

[ و اصلا سرزنشتون نمی کنم اگه بگید جم کن دیگهههه ]

از آخرین پست های دوست از دست رفته.

ببین ، ما خیلی با هم بودیم. خیلی. از اول بچگیمون. ینی از وقتی که به دنیا اومدم. مثلا لباسامون شبیه هم بود توی 14 سالگی. یا بچه تر که بودیم تو عروسیا ، دو تا دختر با دامن تا زانو تصور کن که روسری سرشونه و دستای همو گرفتن. جالب نیس؟ یا بامزه ؟ باهم یزد رفتیم. با هم یه عالم شب بیدار موندیم. باهم انقد خندیدیم که پوکیدیم. انقد راز بهم گفتیم که به هیشکی نگفته بودیم. انقد تلفنی حرف زدیم. انقد شب سر پتو دعوا کردیم. انقد ماه رمضونا باهم لیوان آب به دست منتظر اذان بودیم. انقد باهم اشتباه کردیم. انقد باهم مشورت کردیم. انقد عکس مسخره گرفتیم. انقد پست مشترک گذاشتیم. انقد بهمون گفتن دوقلو و ما مسخره شون کردیم. خیلی. خیلی.

حالا من حس می کنم همه ی اینا تموم شده و تازه دارم همه ی اینا رو به یاد میارم. اصلا همون اول که سعیده گفت این دوستی تون تا وقت ازدواج یکیتون می مونه فقط، باید قبول می کردم. انصافا دفاع از اینکه نه ما اونطوری نیستیم کار بیخودی بود. سخته خب. شلوغش نمی کنم. همینقدر تو ذهن من شلوغ هست. غم انگیزه خب. اشک اوره. دوست از دست رفته ! تو الان توی دنیای دیگه ای و من توی دنیا ی دیگه. و اینکه تو دنیاتو از دنیای من کندی، سخته. ولی کاش بهترین اتفاقا برات بیفته. به لطف خدا. با اشک های خواهرانه.

876

بزرگ شو، بزرگ باش، بجنگ و قوی باش.

875

بنویسید که او ترشی لیمو، بعضی از آدم ها و درآوردن اختیارات شاعری را دوست داشت.

874

هعی هعی :) چه خوب بود :) سورپرایز شد کلییی. تازه آخرشم برگرمن خوردیم. وای همه ی دستگاه خفناشم سوار شدیم. تا دوازده شب اینجا بود :)

ولی واجب شد با چن نفر دیگه م برم. اسپشلی صبا.

873

چرا پس زهرا نمیاد . هنننن

872

چه خوب میشه همه این تصورا بمونه ها. فانتزیه ولی شدنی.

871

سلام فندق بلوط جان !

نمی دونم اسمت چی میشه، بابات کیه، رنگ چشات روشنه یا تیره.

من فقط می دونم مامان ت بلوطه و می دونم 23 کروموزومت قراره به اون بره و همین کافیه برای اینکه کلی دوستت داشته باشم ! حتی بیشتر از مامانت !

اونفدر که حتی بدون فرض نینی خودم، از تصور وجود تو و خاله اسماء گفتنت قند تو دلم آب شد. چی میشه و آخ از وقتی که این خیال گره بخوره به واقعیت !

اگه دختر باشی موهاتو می بافم و هر بار با دست پر از شکلات میام پیشت و اگه پسر باشی با هم فوتبال دستی و پی اس می زنیم. اما چه دختر باشی چه پسر، یه روزی که مطمئن شدم به بلوغ رسیدی، میام و در گوشت می گم : عزیز خاله ! هر اتفاق ناگفتنی ای که برات پیش اومد و روت نمیشد به مامانت بگی بیا پیش خودم ! کاش تا وقت به دنیا اومدنت یه چیزی اختراع شه که حس دل آدمو نشون بده تا بتونی بفهمی چقدر بیش از حد باورت دوست دارم !

به وقت 310 روز مونده به کنکور من و بلوط.

پی اس بلوط نوشت : 3> 3> 3>

870

متین چن روزه زنگ درو که میزنم، ازم رمز عبور می خواد :)