روزمرگی های یک دانشجو

جنبه هایی از من - که خیلیم کم رنگ نیستن - گه گاهی منو به سمت ریاضیات محض، ادبیات انگلیسی و نرم افزار می خونن. اما من دو سال پیش، با رشتم، انتخابمو کردم. نمیدونم بازم انسانیو انتخاب می کنم یا نه ولی از این راهی که اومدم پشیمون نیستم. بزرگ شدم و آدمای زیادی رو شناختم، که اگه نمیومدم هیچ وقت نمی دیدمشون. انسانی باعث شد که مثه یه احمق از بقیه پیروی نکنم و بفهمم که چه اتفاقی افتاده. حتی بیدقی به من کلی "ایسم" یاد داد که اگه ریاضی بودم، هیچ وقت نمی خوندمشون. هر انسانی ای لزوما خنگ و حفظ کن نیست با ریاضی ضعیف و ادبیات قوی و عربی قوی تر. این یه فکت کلیه. راجبه خودم حرف نمی زنم. من از علوم انسانی ای که تو این کشور توی دبیرستان ها تدریس میشه - با تک تک سلول هام - متنفرم. اما، بازم همین راهی که رفتمو میرم. روان شناسی به من و زینب نیاز داره. و فلسفه به اسماء و حقوق به زهرا و ادبیات نمایشی به فاطمه سادات و ...